Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. II SA/Lu 403/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Starszy asystent sędziego Agnieszka Wąsikowska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 listopada 2011r. sprawy ze skargi B. K. i J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania z naruszeniem prawa decyzji stwierdzającej nieważność decyzji dotyczącej zatwierdzenia projektu scalenia gruntów 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]r., Nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz B. K. i J. K. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem kosztów postępowania.

Uzasadnienie

B. i J. małżonkowie K. w piśmie z dnia [...] lutego 2006 r. wnieśli o stwierdzenie nieważności decyzji Zastępcy Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w [...] z dnia [...] maja 1990 r., Nr [...], stwierdzającej w części dotyczącej działek nr [...] i [...] nieważność decyzji Wojewody Chełmskiego z dnia [...] października 1978 r., Nr [...] zatwierdzającej projekt scalania gruntów K. O. i K. N., między innymi w części obejmującej działkę oznaczoną po scaleniu numerem [...] o powierzchni 0,91 ha, stanowiącą wówczas własność Państwowego Funduszu Ziemi, a nabytą przez J. K. w dniu [...] września 1984 r. (akt notarialny REP A Nr [...]) i w części obejmującej działkę nr [...] o powierzchni 1,15 ha, stanowiącą własność L. K. Uzasadniając wniosek podniesiono, że decyzja z dnia [...] maja 1990 r., Nr [...] obarczona jest wadami, o których stanowi art. 156 § 1 pkt 1 i 2 kpa, czyli, iż została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości oraz z rażącym naruszeniem prawa. Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] marca 2006 r. przekazał wniosek B. i J. małżonków K. według właściwości Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi w W., który postanowieniem z dnia [...] października 2010 r. przekazał wniosek według właściwości Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w [...]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r., Nr [...] stwierdziło, że decyzja Zastępcy Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w [...] z dnia [...] maja 1990 r. wydana została z naruszeniem prawa. Uzasadniając to rozstrzygnięcie SKO w [...] podniosło, że w dniu [...] maja 1990 r., czyli w dniu wydania decyzji nr [...], kompetencje organów państwowych określał art. 37 ustawy z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracji Państwowej oraz o zmianie ustawy o radach narodowych (Dz.U. Nr 16, poz. 91) a także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 maja 1975 r. w sprawie określenia zadań i uprawnień należących do powiatowych rad narodowych i naczelników powiatów, które przejmują wojewódzkie rady narodowe i wojewodowie (Dz.U. Nr 17, poz. ), które stosownie do unormowania § 2 pkt 6 sprawy dotyczące scalania i wymiany gruntów przekazuje do właściwości wojewodów. W dniu 17 czerwca 1984 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 41, poz. 185), której art. 137 ust. 1 pkt 1 przekazywał kompetencje terenowych organów administracji państwowej o właściwości szczególnej w województwach kierownikom wydziałów oraz innym równorzędnym komórkom organizacyjnym urzędów wojewódzkich. Jednocześnie art. 138 ust. 2 pkt 2 tej ustawy stanowił, że w postępowaniu administracyjnym organami wyższego stopnia w rozumieniu przepisów kpa w stosunku do terenowych organów administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego są właściwe naczelne i centralne organy administracji państwowej. Przepis ten uchylono z dniem 27 maja 1990 r. Z przytoczonych powyżej przepisów SKO w [...] wywiodło, że Zastępca Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami jako organ terenowy administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego nie mógł działać w stosunku do decyzji wojewody jako organ drugiej instancji. Tym samym SKO przyjęło, że decyzja Zastępcy Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w [...] z dnia [...] maja 1990 r. wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości. Zachodzi więc w sprawie przesłanka stwierdzenia nieważności unormowana w art. 156 § 1 pkt 1 kpa. Jednakże od wydania tej decyzji minęło 20 lat. W świetle art. 156 § 2 kpa uniemożliwia to stwierdzenie nieważności. Taki stan rzeczy umożliwia SKO w [...] jedynie stwierdzenie, że decyzja Zastępcy Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w [...] z dnia [...] maja 1990 r. wydana została z naruszeniem prawa. Odnosząc się do zarzutu rażącego naruszenia prawa SKO stwierdziło, że nie dopatrzyło się przesłanek, które w sposób jasny i jednoznaczny umożliwiałyby stwierdzenie, iż decyzja z dnia [...] maja 1990 r. obarczona jest wadą prawną świadczącą o tym, iż wydana została z rażącym naruszeniem prawa. SKO w [...] odnosząc się do zarzutu, iż brak jest potwierdzenia doręczenia decyzji małżeństwu K. podniosło, że brak udziału strony w postępowaniu jest przesłanką wznowienia postępowania. Właściwym zaś do wznowienia postępowania w obecnym stanie prawnym jest starosta, jednakże od dnia wydania decyzji nie może upłynąć 5 lat. SKO nie uwzględniło także zarzutu, iż J. K. nie wiedział o zmianie przebiegu granicy. Zgodnie bowiem z art. 152 kc właściciele gruntów sąsiednich obowiązani są do współdziałania przy rozgraniczaniu gruntów oraz przy utrzymywaniu stałych znaków granicznych. Stwierdzenie więc, że J. K. nie znał przebiegu granicy własnej nieruchomości jest niezasadne. B. i J. małżonkowie K. wnieśli o ponowne rozpatrzenie sprawy stwierdzając, że SKO błędnie zakwalifikowało stan faktyczny sprawy przedstawiony w uzasadnieniu decyzji i dokonało błędnej subsumpcji tego stanu faktycznego do mających zastosowanie w sprawie przepisów prawa. W uzasadnieniu wniosku małżonkowie K. zarzucili SKO, że wydając decyzję naruszyło ono art. 6, 8, 77 i art. 107 kpa. Wnioskujący o ponowne rozpoznanie sprawy zarzucili SKO również, że z uzasadnienia decyzji nie wynika, aby zastosowanie tutaj miał art. 156 § 1 pkt 2 kpa, gdyż obowiązująca wówczas ustawa scaleniowa wymagała uzgodnienia między uczestnikami scalenia, a organem prowadzącym scalenie zarówno granic działek, jak i wprowadzenia ich w posiadanie, a nadto przewidywała prawo do złożenia sprzeciwu w stosunku do projektu scalenia. Za chybione wnioskodawcy uznali również powołanie się przez SKO na art. 152 kc oraz na art. 158 § 2 kpa w związku z art. 156 § 2 kpa. SKO w Chełmie ponownie rozpatrując sprawę decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. utrzymało w mocy decyzję z dnia [...] stycznia 2011 r. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano na te same okoliczności, którymi uzasadniono decyzję z dnia [...] stycznia 2011 r. Skargę na decyzję SKO w Chełmie z dnia [...] kwietnia 2011 r. wnieśli B. i J. małżonkowie K. żądając jej uchylenia oraz uchylenia decyzją ją poprzedzającej i przekazania sprawy SKO w [...] do ponownego rozpoznania. Skarżący wnieśli także o zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że decyzja z dnia [...] kwietnia 2011 r. wydana została z naruszeniem art. 7, 77 i 107 kpa oraz art. 156 § 2 kpa. Skarżący zarzucili SKO w [...] również, że błędnie zakwalifikowało ono stan faktyczny sprawy, gdyż złożona przez nich w 2006 r. skarga, choć dość ogólnie sformułowana, nie odnosiła się tylko do naruszenia art. 156 § 1 i 2 kpa, ale wskazywała na niepoprawność decyzji Zastępcy Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w [...] z dnia [...] maja 1990 r. Obligowało to SKO w [...] do wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności związanych z wydaniem tej decyzji, sprawdzenia kiedy złożone było odwołanie L. K. i czy faktycznie złożone było ono w terminie 10 letnim, o którym mowa w art. 156 § 2 kpa. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji, jak i decyzji utrzymanej nią w mocy, okoliczności tych nie wyjaśnia. SKO w [...] wydając zaskarżoną decyzję pominęło również to, że decyzja Zastępcy Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w [...] z dnia [...] maja 1990 r. dotyczyła sprawy już poprzednio rozstrzygniętej decyzją Wojewody [...] z dnia [...] października 1978 r., Nr [...]zatwierdzającej projekt scalenia a nadto, iż na drodze cywilnej na podstawie aktu notarialnego REP A Nr [...]przeniesiono własność działki nr [...] o powierzchni 0,91 ha. Skarżących chroni więc zasada publicznej wiary ksiąg wieczystych. W odpowiedzi na skargę SKO w Chełmie wniosło o oddalenie skargi podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.