Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 listopada 2011 r., sygn. III SA/Gl 717/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzanna Sałuda, Sędzia WSA Iwona Wiesner, Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Olender, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2011 r. przy udziale - sprawy ze skargi K. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną tu decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w K., po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez K.G. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w S. z [...] r. nr [...] określające zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za styczeń 2005 r. w wysokości [...] zł. Organ odwoławczy jako podstawę prawną wskazał art. 233 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) W uzasadnieniu przypominając dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie wyjaśnił, że w deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 za styczeń 2005 r. K. G. wykazał inną kwotę zobowiązania podatkowego. Organ pierwszej instancji wydał decyzję, w której określił podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w kwocie [...] zł, ponieważ stwierdził nieprawidłowości w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług za styczeń 2005 r. W rozliczeniu za ten okres uwzględniono bowiem podatek naliczony w wysokości [...] zł wynikający z dwóch faktur wystawionych przez firmę "A" dokumentujących sprzedaż złomu, ponieważ faktury zostały wystawione przez podmiot niezarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług. Strona nie zgodziła się z tym rozstrzygnięciem zarzucając w odwołaniu naruszenie art. 121, art. 122, art. 10 k.p.a. oraz art. 190 Ordynacji podatkowej, art. 88 ust. 3 a pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, art. 96 ust. 13 tej ustawy. W jej ocenie, skoro ustalono, że transakcje miały miejsce oraz to, że nabyty towar został wykorzystany do czynności opodatkowanych, to tym samym prawo do odliczenia przysługuje. Ponadto podkreślono, że strona dochowała należytej staranności zawierając sporne transakcje. Dyrektor Izby Skarbowej w K. po rozpoznaniu odwołania odnosząc się do zarzutów przedstawił szczegółową analizę dowodów zebranych w sprawie powołując się przy tym na art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a także § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971), obowiązującym do 31 maja 2005 r. Sporne faktury zostały wystawione w sytuacji, kiedy J. M. nie prowadziła działalności gospodarczej pod adresem S. ul. [...], nie była zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i nie składała deklaracji VAT-7. Przesłuchana w charakterze świadka J. M. zeznała, że spornych faktur nie wystawiła, w dacie wystawienia faktur nie prowadziła działalności gospodarczej, nie miała siedziby pod adresem wskazanym w fakturach. Na końcu organ odwoławczy przedstawił istotę fakturowania w systemie VAT oraz odniósł się do zarzutów odwołania.