Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. I SA/Gl 889/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędziowie WSA Beata Kozicka, Wojciech Organiściak (spr.), Protokolant Magdalena Strzałkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2011 r. sprawy ze skargi A S.A. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) orzeka, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (SKO) działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej Ordynacja podatkowa) decyzją z dnia [...]r. (nr [...]) utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta P. z dnia [...]roku (nr [...]) w sprawie określenia A S.A. z siedzibą w K. (dalej zwana spółką, stroną) wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2004 rok w kwocie [...] zł.

SKO prezentując dotychczasowy stan faktyczny i prawny sprawy wskazało w pierwszej kolejności, iż A S.A. złożyła odwołanie od ww. decyzji Burmistrza Miasta P. z dnia [...] r., w którym wnosiła o jej uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia "z uwagi na konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części". Ponadto Spółka zaskarżyła wydane przez Burmistrza Miasta P. postanowienie z dnia [...] roku (nr [...]), wnosząc "o jego uchylenie w całości i stwierdzenie konieczności przeprowadzenia wnioskowanych oględzin podziemnych wyrobisk górniczych. W odwołaniu spółka podnosiła, iż kwestią sporną jest - po pierwsze - uznanie przez organ I instancji, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle "z rodzaju 200 Klasyfikacji Środków Trwałych" (obiekty budowlane i urządzenia budowlane) zlokalizowane w podziemnych wyrobiskach górniczych. Zaś drugą kwestią sporną jest ustalenie (przy uznaniu, że budowle zlokalizowane w podziemnych wyrobiskach górniczych stanowią przedmiot opodatkowania), "które z nakładów jakie składają się na wartość budowli podlegają opodatkowaniu". Spółka podnosiła, iż organ I instancji niezasadnie uznał, że do wartości przedmiotowych budowli "zaliczyć też należy nakłady poniesione na drążenie wyrobisk górniczych". Odwołująca dowodziła, że w zaskarżonej decyzji Burmistrz Miasta P. opodatkował nie tylko budowle (obiekty budowlane i urządzenia budowlane) zlokalizowane w podziemnych wyrobiskach górniczych, ale również same wyrobiska. Według strony świadczyć ma o tym fakt, że wartość budowli ustalona została "tylko" w oparciu o figurujące w ewidencji środków trwałych wartości początkowe poszczególnych obiektów, zaś budowle znajdujące się pod ziemią nie były przedmiotem żadnych oględzin i nie ustalono jaka była ich wartość bez kosztów drążenia samego wyrobiska. Strona podnosiła, że "w świetle przywołanego orzecznictwa sądów administracyjnych nakłady na drążenie należało uznać, jako dotyczące stworzenia "pustej przestrzeni" w górotworze, która nie podlegała opodatkowaniu". Odwołująca zarzuca także, że w ekspertyzie biegłego A.T. z dnia 22 sierpnia 2008 roku popełniono "szereg błędów o charakterze rachunkowym i formalnym, a także doszło do ustalenia, że nie stanowiło rozważań biegłego, jakie nakłady złożyły się na wynikające z ewidencji wartości początkowe podziemnych wyrobisk z rodzaju 200 KŚT. Biegły nie dokonał również oględzin rozpatrywanych wyrobisk". Spółka wskazała także na to, że niezasadnie organ podatkowy I instancji odmówił (postanowieniem z dnia [...] roku) dokonania oględzin podziemnych wyrobisk górniczych znajdujących się w posiadaniu B położonych w obrębie Miasta P., celem ustalenia jakie budowle znajdowały się w przedmiotowych wyrobiskach i jaka była ich wartość. A S.A. kwestionowała także ustalenia dokonane przez powołanych przez organ I instancji następnych biegłych - A.K. i A.N., powołanych w celu wyceny "ujawnionych" w 2007 roku budowli i urządzeń budowlanych zlokalizowanych w podziemnym wyrobisku górniczym, stwierdzając że do wartości tych budowli wliczono także nakłady na drążenie samych wyrobisk. Strona odwołująca podkreślała, że ma to "kluczowe znaczenie w sprawie" i wskazywała na dostrzeżoną przez WSA w Gliwicach niejednoznaczność obowiązujących w sferze podatku od nieruchomości regulacji prawnych, co w następstwie stało się przesłanką dla tego Sądu do wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem prawnym. Odwołująca podnosiła też, że w opinii części środowiska prawniczego przy analizowaniu problemu opodatkowania budowli zlokalizowanych w podziemnych wyrobiskach górniczych należy brać pod uwagę użytą w art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych pisownię zwrotu "w rozumieniu przepisów prawa budowlanego", świadczącą iż regulacja ta nie odwołuje się do konkretnych przepisów ustawy Prawo budowlane, lecz do gałęzi prawa jaką jest prawo budowlane. W konsekwencji - według strony - należy mieć na uwadze art. 58 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 roku Nr 228, poz. 1947 ze zm., dalej u.p.g.g), zgodnie z którym obiektami budowlanymi zakładu górniczego są obiekty budowlane w rozumieniu prawa budowlanego zlokalizowane w całości na powierzchni ziemi, służące do bezpośredniego wydobywania kopaliny ze złoża. W konkluzji Spółka stwierdziła, że nie można zgodzić się z organem podatkowym, iż wartość zlokalizowanych w podziemnych wyrobiskach górniczych budowli odpowiada wartości środków trwałych z rodzaju 200 KŚT oraz wartości pozostałych budowli ujętych w ewidencji księgowej. A podnosiła też, że do "ujawnionych" w 2007 roku budowli podziemnych wyrobisk przyjęte zostały przez biegłego wartości rynkowe na dzień 1 marca 2003 roku tj. na dzień powstania obowiązku podatkowego, a - według strony - powinna to być wartość z dnia 15 stycznia 2004 roku.