Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 października 2011 r., sygn. II SA/Wa 1417/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska (spr.), Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Ewa Pisula-Dąbrowska, Protokolant referent stażysta Eliza Kusy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2011 r. sprawy ze skargi H. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową oddala skargę

Uzasadnienie

H. K. wniósł skargę na decyzję Komendanta Głównego Policji nr [...] z dnia [...] kwietnia 2011 r. utrzymującą w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w G. nr [...] z dnia [...] lutego 2011 r. w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej.

Do wydania powyższych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

H. K. pismem z dnia 21 września 2009 r. wystąpił do Komendanta Wojewódzkiego Policji w G. z wnioskiem o wydanie pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej. W uzasadnieniu wniosku wskazał, iż jego córka jest właścicielem stawów hodowlanych, a on zajmuje się ich ochroną przed drapieżnikami oraz kłusownikami. Wyjaśnił, że w ostatnim czasie nasiliły się akty kłusownictwa, kradzieży sprzętu rybackiego, paliwa i innych przedmiotów. Wszystkie ujawnione sprawy zgłasza Policji. Wnioskodawca podał także, że spędza wiele czasu w porze nocnej w obrębie stawów, w lesie, gdzie nie ma zasięgu telefonii komórkowej. Wielokrotnie był świadkiem czynów przestępczych związanych z przemytem, przeprowadzaniem osób do granicy, kradzieżami drewna oraz kłusownictwem na szkodę Skarbu Państwa. Niejednokrotnie zgłaszał te fakty Straży Granicznej oraz Straży Leśnej. Podniósł, że prawie zawsze w takich sytuacjach ma poczucie zagrożenia, mimo tego, że ma przy sobie broń myśliwską. Wyjaśnił także, że nie pamięta dat wszystkich ujawnionych i zgłoszonych spraw, ale było ich na przestrzeni lat kilkadziesiąt, z czego pięć w bieżącym roku. W jednym przypadku podejrzani, u których dokonano przeszukania, grozili mu. Faktu tego jednak nie zgłosił, ponieważ nie czuł się z ich strony zagrożony.