Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 padziernika 2011 r., sygn. II SA/Gl 377/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie Sędzia NSA Ewa Krawczyk,, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Ewa Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2011 r. sprawy ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Gminy w Jasienicy z dnia 15 lipca 2010 r. nr XLVII/440/10 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

W dniu 8 kwietnia 2010 r. Rada Gminy Jasienica podjęła uchwałę Nr XLV/423/2010 w sprawie zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Jasienica.

Z kolei uchwałą Nr XLVII/440/10 z dnia 15 lipca 2010 r. Rada dokonała zmiany fragmentu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Jasienica dla sołectwa Międzyrzecze Górne - dz. nr 473/2. Uchwała opublikowana została w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego z dnia 14 września 2010 r. (Nr 184, poz. 2880).

Pismem z dnia 28 kwietnia 2011 r. Wojewoda Śląski, działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. 2001 r., Nr 142, poz.1591 z późn. zm.) zaskarżył powyższą uchwałę wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości, jako podjętej z naruszeniem prawa. Zdaniem organu nadzoru uchwała narusza bowiem przepis art. 9 ust. 4 oraz art. 15 ust. 1, art. 17 pkt 4 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm., zwanej dalej u.p.z.p.), poprzez brak zgodności jej zapisów z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą Nr XLV/423/2010 z dnia 8 kwietnia 2010 r. Stosownie do art. 9 ust. 4 ustawy ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy wójt sporządza projekt planu miejscowego zgodnie z zapisami studium. Natomiast zgodnie z art. 17 pkt 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia uchwały) wójt gminy sporządza projekt planu miejscowego, uwzględniając ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Z kolei, przepis art. 20 ust. 1 ustawy stanowi, że plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium (...). Regulacje te należy zastosować także przy zmianach uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie bowiem z art. 27 ww. ustawy zmiana planu miejscowego następuje w takim trybie, w jakim jest on uchwalany. Zgodnie z ustaleniami uchwalonego przez Radę Gminy Jasienica Studium dla terenów usług ponadlokalnych, oznaczonych na rysunku studium symbolem "U", przewiduje się lokalizację: usług oświaty, zdrowia i kultury. Natomiast na terenie objętym zaskarżoną uchwałą oznaczonym na rysunku planu symbolem "U 01" jako przeznaczenie terenu wprowadzono: usługi, handel, centra magazynowo - dystrybucyjne, składy. Tymczasem funkcja magazynowo - składowa została dopuszczona w studium na terenach przemysłowych, składowych, gospodarczych i usługowych, oznaczonych symbolem "JPG". Wojewoda Śląski podkreślił nadto, iż w petitum wyżej wymienionej uchwały Rada Gminy Jasienica dokonała stwierdzenia zgodności planu z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Jasienica - stosownie do przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Stwierdzenie to - jak wykazano powyżej - jest niezgodne ze stanem faktycznym. W toku badania legalności wskazanej uchwały organ nadzoru stwierdził także, iż doszło do naruszenia art. 15 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy w związku z § 4 pkt 6 i § 7 pkt 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587). Zgodnie z przywołanym wyżej przepisem art. 15 ust. 2 pkt 6 wskazanej ustawy, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo "zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu, maksymalną i minimalną intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, maksymalną wysokość zabudowy, minimalną liczbę miejsc do parkowania i sposób ich realizacji oraz linie zabudowy i gabaryty obiektów". Z kolei, zgodnie z przepisem § 4 pkt 6 powołanego rozporządzenia jednym ze standardów przy zapisywaniu ustaleń projektu tekstu planu miejscowego są ustalenia dotyczące parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, które powinny zawierać w szczególności określenie linii zabudowy, wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki lub terenu, w tym udziału powierzchni biologicznie czynnej, a także gabarytów i wysokości projektowanej zabudowy oraz geometrii dachu. Natomiast zgodnie z § 7 pkt 8 ww. rozporządzenia projekt rysunku planu miejscowego powinien zawierać linie zabudowy oraz oznaczenia elementów zagospodarowania przestrzennego terenu. Tymczasem w przedmiotowej uchwale nie dopełniono wymogu określenia linii zabudowy dla terenu oznaczonego symbolem "U 01", a także wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki lub terenu. Tym samym doszło do naruszenia ww. przepisów rozporządzenia. Zastrzeżenia organu nadzoru budzi także wielokrotne odesłanie w uchwale do bliżej nieokreślonych "przepisów odrębnych". Postanowienia takie zawarte są w § 5 pkt 3 ppkt 5,6,7,8 oraz z pkt 6 ppkt 1 i 3 przedmiotowej uchwały. Wystąpienie wyliczonych naruszeń prawa przesądza, zdaniem Wojewody Śląskiego, o konieczności stwierdzenia nieważności przedmiotowej uchwały.