Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 wrzenia 2011 r., sygn. VII SA/Wa 1203/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Nowak, , Sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.), Protokolant st. ref. Anna Tomaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 września 2011 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2011 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji. skargę oddala

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] lutego 2010 r., Nr [...], działając na podstawie art. 157 w związku z art. 17 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) i art. 1 i 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 z późn. zm.) oraz art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), po rozpatrzeniu z urzędu sprawy stwierdzenia nieważności, na podstawie art. 158 § 1 i 2 k.p.a.

- stwierdziło nieważność decyzji Prezydenta [...] nr [...] z dnia [...] grudnia 2006 r.

Organ wyjaśnił w uzasadnieniu decyzji, iż pismem z dnia 16 września 2009 r. Zastępca Dyrektora Zarządu Dróg [...] zwrócił się z prośbą o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta [...] z dnia [...] grudnia 2006 r. o zezwoleniu A. B. na lokalizację, na czas nieokreślony zjazdu w pasie drogowym ul. [...] (działka ewid. nr [...] obręb [...]). We wniosku z wskazano, że decyzja Prezydenta [...] rażąco narusza przepis § 9 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 43, poz. 430 - zwanego dalej rozporządzeniem), a także jest niezgodna z zakresem wniosku strony.

Po dokonaniu analizy akt sprawy, organ uznał, iż w sprawie zaistniała przesłanka, o której mowa w przepisie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.