Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 26 wrzenia 2011 r., sygn. I SA/Gd 691/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Sędzia WSA Bogusław Woźniak, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Zalewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 września 2011 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 4 września 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do lipca 2001 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 5612 (pięć tysięcy sześćset dwanaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z 2 czerwca 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej po ponownym rozpoznaniu sprawy określił skarżącemu B.K. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za poszczególne miesiące od marca do lipca 2001 r. Jednocześnie organ uznał, że czynności deklarowane przez skarżącego jako eksport telefonów były w rzeczywistości czynnościami sprzedaży na terenie kraju na rzecz nieustalonych nabywców, a zatem brak było podstaw do zastosowania 0% stawki podatku VAT.

Po rozpatrzeniu odwołania podatnika, Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z 4 września 2006 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, że posiadanie przez Skarżącego dokumentów SAD nie było wystarczające do stwierdzenia zaistnienia eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.; dalej jako "u.p.t.u."). Zdaniem organu odwoławczego w sprawie prawidłowo ustalono, że nie miał miejsca eksport towarów, o czym świadczyły zeznania świadków - osób wskazanych w fakturach sprzedaży jako odbiorcy, którzy zeznali, że nie pośredniczyli w imporcie, ani też nie przekazywali do Polski środków pieniężnych. Również z pozostałych dowodów zgromadzonych w postępowaniu podatkowym oraz znajdujących się w aktach Prokuratury Okręgowej w G., w tym dokumentów urzędów celnych krajów przeznaczenia wynikało, że sprzedawane telefony nie zostały wwiezione na terytorium tych krajów. Organ uznał, że w niniejszym przypadku miało miejsce odpłatne wydanie na terytorium RP towaru nieustalonym kontrahentom i czynność ta w myśl art. 2 ust 1 u.p.t.u. podlega opodatkowaniu, a obowiązek podatkowy powstał w dniu wydania towaru i otrzymania za niego zapłaty - z zastosowaniem stawki 22 % (art. 18 ust. 1 u.p.t.u.). Organ odwoławczy nie dopatrzywszy się naruszeń prawa procesowego i materialnego skutkujących uchyleniem zaskarżonego rozstrzygnięcia uznał, że w skarżonej decyzji słusznie stwierdzono, iż skarżący zaniżył podatek należny w miesiącach marzec - lipiec 2001r.