Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 12 lipca 2011 r., sygn. I SA/Bk 158/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, Sędziowie sędzia WSA Sławomir Presnarowicz (spr.), sędzia WSA Jacek Pruszyński, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 lipca 2011 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w B. decyzją z [...] października 2010 r. Nr [...] określił "P" Spółce z o.o. w S. (dalej powoływana jako "skarżąca spółka"), wysokość straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004 rok w kwocie 2.826.146,93 zł w miejsce zadeklarowanej straty w kwocie 7.151.248,55 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w wyniku czynności kontrolnych ujawniono nieprawidłowości w zakresie sprawdzenia prawidłowości deklarowanych podstaw opodatkowania oraz naliczania i uiszczania podatku dochodowego od osób prawnych za 2004 r. Skarżąca Spółka w 2004 r. działała w ramach grupy "L" obejmującej trzy Spółki, powiązane kapitałowo przez głównego udziałowca B. z Francji: P. Sp. z o.o., L. oraz Z. Spółkę z o.o. Skarżąca Spółka prowadziła w 2004 r. działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży artykułów spożywczych, takich jak: sery, masło, serwatka w proszku i serwatka zagęszczona. W zeznaniu CIT-8 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) Spółka za rok podatkowy 2004 r. wykazała stratę w kwocie: 7.151.248,55 zł. Powyższa strata powstała w wyniku sprzedaży wyrobów gotowych do podmiotu powiązanego L. - 6.149.127 zł i na sprzedaży eksportowej, sprzedaży serwatki i śmietany, odpadów paszowych - 1.549.193 zł. Sprzedaż wyrobów na rzecz podmiotu powiązanego L. stanowiła 87,37 % sprzedaży wyrobów ogółem.

Po przeprowadzeniu analizy szczególnej dokumentacji podatkowej sporządzonej dla potrzeb cen transferowych oraz ewidencji księgowych prowadzonych przez Spółkę, organ pierwszej instancji, stwierdził, że ceny stosowane w transakcjach pomiędzy skarżącą Spółką a L. nie były cenami rynkowymi i jako uzasadnienie wskazał: