Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 czerwca 2011 r., sygn. IV SA/Wa 125/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi A.J. na uchwałę Rady Gminy R. z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę -

Uzasadnienie

Rada Gminy R. uchwałą Nr [...] z dnia [...] listopada 2010r. w sprawie rozpatrzenia zarzutu A. J. złożonego do projektu "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części terenów położonych we wsi S." odrzuciła w części złożony zarzut. Zarzut został odrzucony w zakresie dotyczącym budowy nowo projektowanej drogi dojazdowej oznaczonej 6KDD. W części w zakresie zmniejszenia szerokości w liniach rozgraniczających z 12m do 10 m nowo projektowanej drogi dojazdowej oznaczonej 6 KDD zarzut został uwzględniony.

Pismem z dnia 20 grudnia 2010r. A. J. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zarzucając uchwale Nr [...] naruszenie art. 6 k.p.a. oraz art. 24 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym, który w ust. 3 określa kompetencje organu jakim jest Rada Gminy R. do merytorycznego rozpatrzenia zarzutu. Zdaniem skarżącego w treści uchwały nr [...], tj. w § 1 punkt 2 organ bez legitymacji prawnej dokonał rozstrzygnięcia co do szerokości nowoprojektowanej drogi zmniejszając ją z 12 m do 10 m. Zdaniem skarżącego podstawą zmian nie mógł być jego wniosek w formie zarzutu do projektu planu miejscowego, gdyż z jego treści nie wynika możliwość zastosowania w trakcie rozpatrywania zarzutu takiego rozwiązania. W jego ocenie organ ma uprawnienie do regulacji szerokości drogi wyłącznie w ramach przepisów wynikających z ustawy. A te zakładają, że projekt poprawiony wymaga ponownego wyłożenia, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca, a zatem doszło do naruszenia art. 25 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym.