Wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 czerwca 2011 r., sygn. II SA/Łd 302/11

Dnia 16 czerwca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Anna Stępień Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.) Protokolant asystent sędziego Marcelina Chmielecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 czerwca 2011 roku sprawy ze skargi K. Z. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych nr [...] z dnia [...]; 2. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącej K. Z. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

II SA/Łd 302/11

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...]r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. Nr [...] na podstawie art. 1 ust. 1 i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. z 1996 roku, Nr 87, poz. 395) odmówił K. Z. przyznania uprawnienia do świadczenia z tytułu deportacji do pracy przymusowej.

W uzasadnieniu decyzji organ podkreślił, przywołując brzmienie art. 4 ust. 1 ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, że strona nie złożyła wymaganych dokumentów potwierdzających wnioskowany rodzaj i okres represji. Organ podał, iż nie został spełniony warunek określony w art. 4 ust. 1 w/w ustawy i orzeczono jak w sentencji.

W terminie prawem przewidzianym K. Z. wniosła o ponowne rozpoznanie sprawy. Wyjaśniła, iż wraz z całą rodziną została wysiedlona z własnego gospodarstwa we wsi W., gmina G., powiat [...] do Generalnej Guberni do wsi B., gmina L., województwo [...]. Podniosła, iż o wszystkich tych okolicznościach wskazywała w czasie przesłuchania, zatem znajdują odzwierciedlenie w zapisach protokołu przesłuchania, dodała, iż nie ma świadków którzy potwierdziliby wszystkie fakty za wyjątkiem młodszych sióstr, z bratem nie utrzymuje kontaktu.