Wyrok WSA w Łodzi z dnia 5 kwietnia 2011 r., sygn. II SA/Łd 111/11

Dnia 5 kwietnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka, Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień, Sędzia WSA Joanna Sekunda - Lenczewska (spr.), Protokolant Asystent sędziego Marcin Olejniczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2011 roku przy udziale - sprawy ze skargi K. C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uprawnienia do świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], nr [...]; 2. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz K. C. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] roku Nr [...] na podstawie

art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. z 1996 roku, Nr 87, poz. 395) w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 roku sygn. akt K 49/07 (Dz. U. Nr 220, poz. 1734) odmówił przyznania K. C. uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej.

W uzasadnieniu decyzji organ podkreślił, iż nie każda praca przymusowa w okresie okupacji uprawnia do świadczenia, o którym mowa w przywołanych w podstawie decyzji przepisach. W ocenie organu w badanej sprawie nie nastąpiła deportacja, gdyż skarżąca wykonywała pracę w pobliżu stałego miejsca zamieszkania, a zatem praca ta nie przybrała szczególnie dotkliwej formy, o której mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego, nie była połączona z wysiedleniem i wyrwaniem z dotychczasowego środowiska.