Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. I SA/Gd 399/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Sławomir Kozik, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w S na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G z dnia 4 marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2004 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia 1 czerwca 2007 r. określił "A" sp. z o. o. z siedzibą w S. wysokość zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2004 w wysokości 5.309,00 zł.

Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że przyczyną zakwestionowania straty wykazanej przez spółkę w zeznaniu CIT-8 było stwierdzenie, iż spółka zaniżyła przychody oraz zawyżyła koszty uzyskania przychodów. Stwierdzono m.in., że spółka bezzasadnie odniosła w koszty uzyskania przychodów kwotę 25.487,11 zł stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą będącą równowartością otrzymanego kredytu a sumą spłaconych rat kapitałowych. Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego podatnik błędnie uznał, że ww. kwota stanowi ujemne różnice kursowe od udzielonego kredytu denominowanego. Ponadto organ pierwszej instancji nie uwzględnił odliczenia straty za 2002 r., albowiem decyzją z dnia 9 sierpnia 2007 r. określił spółce wysokość dochodu. Ostatnio wymieniona decyzja została utrzymana w mocy decyzją Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 12 grudnia 2007 r.

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 12 grudnia 2007 r. uchylił decyzję organu pierwszej instancji w części i obniżył wysokość zobowiązania podatkowego z kwoty 5.309 zł do kwoty 4.847 zł, albowiem stwierdził, że organ pierwszej instancji nie uwzględnił przy ustalaniu dochodu za rok 2004, wykazanej i nierozliczonej w pełni straty poniesionej w 2001 r. Organ odwoławczy, uzasadniając rozstrzygnięcie w zakresie, w jakim utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego, stwierdził, że na podstawie analizy postanowień umowy z dnia 28 września 2001 r. nr [...] o udzielenie odnawialnego kredytu obrotowego denominowango w euro, zawartej przez spółkę z "B" SA w W. Oddziałem w S., stwierdził, iż przedmiotowy kredyt jest kredytem denominowanym a nie dewizowym, a powstała różnica pomiędzy wartością otrzymanego kredytu a sumą spłaconych rat kredytowych nie stanowi różnic kursowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W ocenie organu odwoławczego różnica ta stanowi element spłaty kredytu, a wydatki poniesione na spłatę kredytu, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.