Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 maja 2011 r., sygn. II SA/Wa 411/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak (spraw.) Sędzia WSA Janusz Walawski Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Głowala po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2011 r. sprawy ze skargi B.D. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1) uchyla zaskarżoną decyzję 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości

Uzasadnienie

Wnioskiem z [...] kwietnia 2010 r. B.D. (dalej jako skarżący) zwrócił się do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przyznanie renty inwalidzkiej w drodze wyjątku. Wskazał, że jest osobą częściowo niezdolną do pracy, a jego stan zdrowia ogranicza możliwość podjęcia pracy zgodnie z kwalifikacjami.

Decyzją z [...] listopada 2010 r. Prezes ZUS, na podstawie art. 83 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił przyznania skarżącemu wnioskowanego świadczenia w drodze wyjątku.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ, odwołując się do przesłanek wynikających z ww. przepisu wskazał, że w sprawie nie zostały wykazane szczególne okoliczności uniemożliwiające przezwyciężenie przeszkód w wykonywaniu zatrudnienia i nabycia uprawnień do świadczenia w trybie zwykłym. Podniósł, że skarżący na przestrzeni 55 lat życia posiada udowodnione okresy składkowe i nieskładkowe wynoszące 14 lat, 9 miesięcy i 21 dni. Ponadto podał, że w latach 1982 - 1987 oraz 1990 - 2003 wystąpiły przerwy w wykonywaniu pracy i w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zauważył przy tym, że w wymienionych przerwach skarżący nie miał orzeczonej całkowitej niezdolności do pracy, a zatem nie istniały przeszkody do kontynuowania ubezpieczenia. Za najistotniejszą w rozpoznawanej sprawie organ uznał okoliczność, że skarżący orzeczeniem lekarza orzecznika został uznany jedynie za częściowo niezdolnego do pracy. Oznacza to, że skarżący nie spełnia warunku wymaganego do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku, a mianowicie całkowitej niezdolności do pracy potwierdzonej orzeczeniem lekarza orzecznika lub komisji lekarskiej ZUS. Jednocześnie organ zwrócił uwagę, że przy rozpatrywaniu uprawnień do renty podlega ocenie również sytuacja materialna z tym, że nie stanowi ona jedynego kryterium przesądzającego o przyznaniu świadczenia w drodze wyjątku.