Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. II SA/Wa 1300/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska (spr.) Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski Protokolant specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi E. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: Prezes ZUS) decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2010 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] kwietnia 2010 r., o odmowie przyznania E. S. świadczenia w drodze wyjątku.

Do wydania powyższych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

E. S. wnioskiem z dnia 18 grudnia 2006 r. zwróciła się do Prezesa ZUS o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.

Prezes ZUS rozpoznając powyższy wniosek, decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r., utrzymaną następnie w mocy decyzją tego organu z dnia [...] sierpnia 2007 r., odmówił przyznania E. S. przedmiotowego świadczenia.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Prezes ZUS wskazał, że na przestrzeni 40 lat życia wnioskodawczyni posiada udowodniony okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 14 lat 6 miesięcy i 17 dni. W okresach od 22 grudnia 1994 r. do 10 sierpnia 1999 r., od 25 sierpnia 1999 r. do 13 lutego 2001 r. oraz od 14 maja 2001 r. do 3 kwietnia 2003 r. wnioskodawczyni nie udokumentowała żadnego zatrudnienia, za które opłacane byłyby składki na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W przerwach tych nie była też wobec niej orzeczona całkowita niezdolność do pracy. W ocenie organu nie zostały wykazane żadne szczególne okoliczności, które w obiektywny sposób uniemożliwiały kontynuowanie ubezpieczenia i nabycie uprawnień do świadczenia w trybie zwykłym. Natomiast obecna niemożność podjęcia zatrudnienia ze względu na orzeczoną całkowitą niezdolność do pracy i niezdolność do samodzielnej egzystencji oraz podnoszone przez stronę argumenty w zakresie niewystarczających środków utrzymania nie stanowią podstawy do przyznania świadczenia.