Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 maja 2011 r., sygn. I SA/Po 260/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna - Kubicka (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Maria Skwierzyńska Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2011 r. sprawy ze skargi M P na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] . nr [...] w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ja decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego M P kwotę [...] zł ( [...] 00/100 ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego;

Uzasadnienie

Pismem z dnia (...) września 2005 r. skarżący wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. W złożonym wniosku przedstawił następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działy specjalne produkcji rolnej (fermę drobiu), z których w ramach podatku dochodowego rozlicza się na podstawie norm szacunkowych. Pytanie strony dotyczyło zakresu stosowania przepisu art. 24a ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej: updof), w odniesieniu do obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, w przypadku przekroczenia przez podatnika wysokości przychodu, określonego w przepisach o rachunkowości, jako granicznego do powstania tego obowiązku tj. 800.000 euro. Wnioskodawca uważa, iż nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, nawet po uzyskaniu przychodu przekraczającego kwotę 800.000 euro, gdyż obowiązek ten odnosi się jedynie do podatników, którzy wybrali sposób ustalania przychodów na zasadach ogólnych - a nie na podstawie norm szacunkowych.

Postanowieniem z dania (...) października 2005 r. nr (...) Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. uznał zaprezentowane przez wnioskodawcę stanowisko za prawidłowe. Na powyższe postanowienie wnioskodawca nie wniósł zażalenia.