Wyrok WSA w Opolu z dnia 26 maja 2011 r., sygn. II SA/Op 111/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz - spr. Protokolant st. sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 maja 2011 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 30 czerwca 2010 r., który wpłynął do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w dniu 6 września 2010 r., J. K. wystąpił o przyznanie uprawnień kombatanckich, wskazując na fakt wywiezienia na koniec sierpnia 1943 r. do przymusowo - niewolniczej pracy w kamieniołomach, czego powodem była walka konspiracyjno-dywersyjna Szarych Szeregów z niemieckim okupantem w Obronie Lwowa w latach 1942 - 1943. Opisując działalność wskazał, że w latach 1942 - 1943, mieszkając we Lwowie, należał do Związku Harcerstwa Polskiego "Szare Szeregi". Po przeszkoleniu w zakresie działań wojennych i złożeniu przysięgi otrzymał zadanie jako łącznik - zwiadowca w przenoszeniu meldunków swoim przełożonym. W ramach tego zadania przekazywał oficerom AK zdobyte informacje o rozmieszczeniu wojsk niemieckich i magazynów zbrojeniowych. Podał, że brał również udział w różnych akcjach obrony Lwowa, a pod koniec sierpnia 1943 r. został ranny przez niemieckich żołnierzy Wermachtu i wywieziony do niewolniczej pracy w kamieniołomach w miejscowości Frei-Hermersdorf Bruntal jako osoba represjonowana od 1943 do maja 1945 r. Na wniosku dokonana została przez Zarząd M.G. Związku Kombatantów R.P. i Byłych Więźniów Politycznych w N. adnotacja o wydanie w sprawie pozytywnej decyzji.

Decyzją z dnia [...], nr [...], Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, działając na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 3 oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371), zwanej dalej ustawą o kombatantach, odmówił przyznania J. K. uprawnień kombatanckich. W uzasadnieniu organ stwierdził, że strona nie spełnia przesłanki z art. 1 ust. 2 pkt 3 tej ustawy. Argumentując swoje stanowisko wyjaśnił, że oświadczenie strony skonfrontował z przesłankami ustawowymi oraz z wiedzą na temat II wojny światowej. Odwołując się do użytego przez ustawodawcę pojęcia "pełnienia służby" wskazał, że jego znaczenie zostało wyjaśnione przez Naczelny Sąd Administracyjny, który stwierdził, iż pełnienie służby w ruch oporu było tożsame z prowadzeniem w sposób zorganizowany i systematyczny działalności skierowanej przeciwko okupantowi. W zasadniczej postaci było ono zorganizowaną formą walki w ramach oddziałów partyzanckich utworzonych na wzór wojskowy i stosujących dyscyplinę wojskową. Mogło sprowadzać się także do wykonywania wyłącznie czynności usługowych np. zaopatrzeniowych. Zawsze jednak było uzależnione od przynależności do określonej formacji, wyrażającej się w podporządkowaniu służbowym, wyznaczeniu służbowego stanowiska i wykonywaniu określonych czynności. Dalej organ wskazał, że w opinii, uzyskanej w toku postępowania odnośnie przedstawionych przez stronę okoliczności, Stowarzyszenie Szarych Szeregów stwierdziło, iż w chwili wskazywanej służby w Szarych Szeregach zainteresowany miał 9 lat, w więc był w wieku poniżej minimum, które od jesieni 1942 r. wynosiło 12 lat, a wcześniej 15 lat. Stowarzyszenie podało ponadto, że nie są mu znane nazwiska świadków, którzy nie mają nic wspólnego z Szarymi Szeregami. Organ podał, że strona otrzymała powyższą opinię, jednak w swym piśmie z dnia 10 listopada 2010 r. nie przedstawiła argumentów potwierdzających członkowstwo w Szarych Szeregach pomimo młodego wieku. W konkluzji, powołując treść art. 22 ust. 1 ustawy, organ stwierdził, że istnieją podstawy do odmowy przyznania uprawnień kombatanckich.