Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2011 r., sygn. IV SA/Wa 2104/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marian Wolanin, Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak (spr.), Sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant Artur Dral, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi E. G. na uchwałę Rady Miejskiej w G. z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę -

Uzasadnienie

E. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w dniu 18 października 2010 r. (data złożenia w organie) skargę "na uchwałę w punkcie opisanym w wezwaniu z dnia 28 września 2010 r.". Skarżący "zaskarżył opisany wyżej punkt w treści uchwały Rady Miejskiej jako niezgodny z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane poprzez to wspomniany punkt ogranicza tzw. prawo zabudowy nieruchomości gruntowej w rozumieniu art. 4 prawa budowlanego w ten sposób, że zezwala na budowę budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w których dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż jednego lokalu, a nie jak stanowi ustawa w art. 3 pkt 2 a "nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych"" i wniósł o stwierdzenie jego nieważności. W pkt 2 skargi skarżący wniósł o zasądzenie kosztów opłaty sądowej oraz kosztów przygotowania czynności, w tym utraconych korzyści z tytułu czasu przeznaczonego na delegalizację niezgodnego z prawem postanowienia, zawartego w uchwale mającej walor przepisu prawa miejscowego. Ponadto skarżący wniósł o sygnalizację bezprawnej i powszechnej praktyki Rad Gminnych, które w planach zagospodarowania przestrzennego ustanawiają ograniczenia, pozostające w oczywistej sprzeczności z konkretnymi przepisami rangi ustawowej.