Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2011 r., sygn. VII SA/Wa 23/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Zielińska - Śpiewak, Sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), Sędzia WSA Bożena Więch - Baranowska, Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Foks - Skopińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi S. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010r., nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w [...] nie stwierdził u S. B., skarżącego w sprawie, choroby zawodowej: obustronnego trwałego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo - nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz wymienionej w poz. 21 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009r,. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869).

W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż skarżący o okresie aktywności zawodowej w latach 1954 - 1984 zatrudniony był w 14 zakładach pracy. W okresie zatrudnienia w [...](obecnie [...]) w okresie od 1 lutego 1978r,. do 16 września 1984r,. narażony był na działanie hałasu w środowisku pracy powyżej wartości najwyższych dopuszczalnych norm (NDN). Badania przeprowadzone w 2007 roku w [...] Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy [...] oraz Instytucie Medycyny Pracy w [...] wykazały u skarżącego obustronny ubytek słuchu typu ślimakowego o wielkości [...]; [...]. Ubytki słuchu stwierdzone były również w badaniach audiometrycznych z lat 1994, 2001, 2007 czyli 10 lat po zakończeniu pracy zawodowej. Tym samym organ pierwszej instancji uznał, że nie został spełniony formalny warunek, tj. objawy ślimakowatego uszkodzenia słuchu muszą wystąpić w okresie zatrudnienia pracownika lub nie dłużej niż 2 lata po zakończeniu pracy zawodowej i nie ma podstaw do stwierdzenia wzmiankowanej choroby zawodowej.