Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2011 r., sygn. V SA/Wa 1836/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Michał Sowiński (spr.), Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński, Protokolant - Małgorzata Broniarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2011r. sprawy ze skargi V.K. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] maja 2010r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adw. M.P. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu kwotę 295, 20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym: tytułem wynagrodzenia kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) plus tytułem 23 % podatku od towarów i usług kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy

Uzasadnienie

W dniu [...] października 2008 r. V.K. zwróciła się do Wojewody W. z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. We wniosku wskazała, iż zawarła związek małżeński z obywatelem polskim - M.K.. Jednocześnie wskazała, iż obecnie toczy się postępowanie rozwodowe.

Wojewoda W. decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] odmówił cudzoziemce udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, a także zobowiązał ją do opuszczenia terytorium Polski w terminie 7 dni od dnia otrzymania decyzji. Uzasadniając decyzję organ wskazał, iż małżeństwo zawarte przez cudzoziemkę z obywatelem polskim było fikcyjne i miało na celu jedynie umożliwienie zainteresowanej uzyskania legalnego pobytu na terytorium RP. Następnie organ rozważając możliwość udzielenia zainteresowanej zezwolenia na podstawie art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694, z późn. zm.) wyjaśnił, iż skarżąca poinformowała jedynie o podjęciu zatrudnienia, nie przedstawiła natomiast, pomimo wezwania, dokumentu jakim jest zezwolenie na pracę. Wobec powyższego organ stwierdził, że wnioskodawczyni nie wykazała, iż posiada regularne i stabilne źródło dochodu, nie spełnia zatem przesłanki określonej w art. 53a ust. 1 pkt 4 ustawy o cudzoziemcach. Wobec powyższego wskazano, iż w przypadku wnioskodawczyni nie można mówić o istnieniu okoliczności określonych w art. 53 ust. 1 pkt 6 oraz w art. 53 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zaś skarżąca nie wykazała innego celu pobytu na terytorium RP.