Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 marca 2011 r., sygn. I SA/Wa 1397/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.) Sędziowie WSA Elżbieta Lenart WSA Joanna Skiba Protokolant Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2011 r. sprawy ze skargi A. F. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku A. F. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 1995 r. nr [...] stwierdzającej nabycie przez Gminę T. prawa własności nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów w jednostce ewidencyjnej Z. jako działka nr [...], o powierzchni [...] m2, uregulowanej w księdze wieczystej nr [...], opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr [...] stanowiącej integralną część tej decyzji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] czerwca 1995 r. stwierdził nabycie przez Gminę T. z mocy prawa, nieodpłatnie, własności przedmiotowej nieruchomości. A. F. złożył wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji komunalizacyjnej Wojewody z dnia [...] czerwca 1995 r. zarzucając rażące naruszenia prawa przy komunalizacji działki ewidencyjnej nr [...]. Po zapoznaniu się ze złożonym wnioskiem Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] odmówił wszczęcia postępowania nadzorczego, wskazując, że wnioskodawcy nie przysługuje przymiot strony we wnioskowanym postępowaniu. Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem A. F. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. W jego uzasadnieniu wywodził, że kwestionowana decyzja wydania została z rażącym pominięciem prawa, a w szczególności art. 28 kpa oraz art. 21 Konstytucji w związku z art. 25 Konstytucji. Po jego rozpatrzeniu organ nadzorczy stwierdził, że złożony wniosek nie może zostać uwzględniony. W uzasadnieniu zajętego stanowiska organ wyjaśnił, że w całości podtrzymuje swoje stanowisko zawarte w decyzji z dnia [...] marca 2010 r., ponieważ z akt sprawy jednoznacznie wynika, że w dniu 27 maja 1990 r. przedmiotowa nieruchomość nie była w prawnym posiadaniu wnioskodawcy. Jednocześnie Minister wskazał, że w rozpatrywanej sprawie kluczowe znaczenie ma ustalenie, czy wnioskodawca legitymuje się prawem do wystąpienia z żądaniem wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 1995 r. Ustalenie takie musi nastąpić przed ewentualnym rozpatrzeniem i rozstrzygnięciem sprawy o stwierdzenie nieważności decyzji komunalizacyjnej co do jej istoty. Jednocześnie Minister podkreślił, że odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie z wniosku A. F. o stwierdzenie nieważności przedmiotowej decyzji komunalizacyjnej wynika z faktu, że wnioskodawcy nie przysługuje przymiot strony w rozumieniu przepisu art. 28 kpa w sprawie o stwierdzenie nieważności przedmiotowej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 1995 r., jak i przymiot ten wnioskodawcy nie przysługiwał w postępowaniu komunalizacyjnym zakończonym powyższą decyzją. Organ nadzoru przywołał treść art. 28 kpa i uznał, że stroną postępowania administracyjnego według wskazanego przepisu jest wyłącznie ten podmiot, który legitymuje się własnym, rzeczywistym i poddającym się konkretyzacji interesem prawnym lub obowiązkiem prawnym, opartym na określonym przepisie prawa. Jednocześnie, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, Minister stwierdził, że mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym znaczy to samo, co ustalić przepis prawa materialnego powszechnie obowiązującego, na którego podstawie można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś własnej potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu, sprzecznych z potrzebami danego podmiotu - strony postępowania. Od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, to jest sytuację, w której dany podmiot jest wprawdzie bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa, dającymi podstawę skierowanego żądania w zakresie podjęcia stosownych czynności przez organ administracji. Zatem o posiadaniu przez podmiot interesu prawnego w aspekcie materialnoprawnym, a tym samym o posiadaniu przez zainteresowanego uprawnień strony w postępowaniu administracyjnym, rozstrzyga istnienie odpowiedniego przepisu prawa materialnego, w oparciu o który wyprowadzić można legitymację podmiotu do uczestniczenia w postępowaniu administracyjnym.