Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 23 marca 2011 r., sygn. I SA/Bd 48/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Dariusz Dudra (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Mirella Łent sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marcin Frydrych po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 marca 2011 r. sprawy ze skargi T. P. P. D. S.A. w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2004-2006 oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty za lata 2004-2006 oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] r. T. P. P. D. S.A. w T. zwróciło się do Wójta Gminy W. o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata [...]-[...]. Jednocześnie podatnik złożył korekty zeznań podatkowych za ww. lata, bowiem w jego ocenie na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w brzmieniu obowiązującym w latach [...]-[...] - w pierwotnych deklaracjach błędnie ujęto drogi wewnętrzne, które winny być wyłączone z opodatkowania.

Decyzją z dnia [...]. Wójt Gminy W. określił podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za: [...] rok w kwocie [....] zł, [...] rok w kwocie [...] zł, [...] rok w kwocie [....] zł oraz odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata [...]-[...].

Od powyższej decyzji skarżący złożył odwołanie zarzucając nieprawidłową interpretację art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez uznanie, że Spółka nie posiada pasów drogowych, a tym samym drogi, która podlegała w latach [...] - [...] wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Ponadto podatnik stwierdził naruszenie art. 191 Ordynacji podatkowej gdyż w jego ocenie rozstrzygnięcie oparto z jednej strony na częściowo błędnych ustaleniach biegłego, a z drugiej strony uzasadnienie decyzji jest sprzeczne z prawidłowymi ustaleniami biegłego. Strona stwierdziła również, że organ podatkowy pierwszej instancji naruszył art. 200 § 1 w zw. z art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez uniemożliwienie Spółce wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. W związku z powyższym podatnik wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy, tj. określenie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata [...] - [...] w innej wysokości oraz o stwierdzenie nadpłaty w tym podatku w żądanej przez Spółkę wysokości. W ocenie strony bezspornym jest fakt, że Spółka na terenie nieruchomości posiada drogę, co zostało jednoznacznie potwierdzone przez biegłego w trakcie przeprowadzonych oględzin i stwierdzone w wydanej opinii. Natomiast spółka nie zgadza się z ustaleniem Wójta, że posiadana przez nią droga nie znajduje się w pasie drogowym, co dyskwalifikuje ją jako drogę zwolnioną z opodatkowania podatkiem od nieruchomości.