Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 lutego 2011 r., sygn. II SA/Wa 1491/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Jacek Fronczyk (spr.), Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2011 r. sprawy ze skargi D. P. na decyzję Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie uposażenia zasadniczego w stawce przewidzianej dla grupy uposażenia [...] 1) stwierdza nieważność decyzji w zaskarżonej części oraz decyzji Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w części dotyczącej określenia grupy uposażenia; 2) zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w zakresie, w jakim stwierdzono jej nieważność

Uzasadnienie

Rozkazem personalnym Szefa [...] z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] (pkt [...]), wydanym na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 1, art. 35 ust. 1, art. 37 ust. 5 oraz art. 44 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 45 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t. j.: Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 ze zm.) oraz § 11 ust. 1 pkt 1 i § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk (Dz. U. Nr 218, poz. 1699) D. P. został wyznaczony na stanowisko służbowe radcy prawnego - Oddział Prawny - [...], stopień etatowy: [...], na okres kadencji od dnia [...] 2010 r. do dnia [...] 2012 r. Przedmiotowa decyzja została doręczona stronie w dniu [...] kwietnia 2010 r.

W dniu [...] kwietnia 2010 r. D. P., kwestionując przyznaną mu grupę uposażenia, wniósł w tej części odwołanie od powyższego rozkazu personalnego do Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Zarzucił rażące naruszenie art. 224 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 5 i art. 75 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t. j.: Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65), polegające na niezastosowaniu tych norm i przyznaniu grupy uposażenia niższej, niż przysługująca na stanowisku głównego specjalisty lub innym równorzędnym stanowisku; art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, polegające na uchybieniu zasadzie równości obywateli wobec prawa oraz naruszeniu nakazu równego traktowania wszystkich przez organy władzy publicznej, poprzez przyznanie grupy uposażenia na danym stanowisku służbowym niższej, niż żołnierzowi, który poprzednio zajmował to samo stanowisko. Wniósł o zmianę decyzji w części dotyczącej przyznanej grupy uposażenia 15B i o przyznanie uposażenia odpowiadającego grupie 16A.