Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 marca 2017 r., sygn. II SA/Po 992/16

Żołnierze zawodowi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak - Owczarczak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant St. sekretarz sąd. Natalia Sikorska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2017 r. sprawy ze skargi P. F. na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w P. z dnia [...] 2016r. nr [...] w przedmiocie uposażenia I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję z dnia 27 lipca 2016r. nr [...] II. zasądza od Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w P. na rzecz skarżącego kwotę [...]złotych (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2013 r., nr [...], Dowódca Sił Powietrznych stwierdził m.in. nieważność rozkazu personalnego nr [...] Dowódcy [...] z dnia 23 września 2011 r. oraz rozkazu personalnego nr [...] Dowódcy [...] z dnia [...] 2012 r., w częściach dotyczących przyznania w wymienionych rozkazach kpt. P. F. grupy uposażenia U13.

Następnie decyzją z dnia [...] 2013 r., nr [...], Dowódca Jednostki Wojskowej nr [...] po rozpatrzeniu wniosku P. F., dotyczącego wypłaty uposażenia w stawce przewidzianej dla grupy uposażenia U:15C, odmówił przyznania mu żądanej grupy uposażenia U:15C.

Po rozpoznaniu odwołania P. F. Dowódca Jednostki Wojskowej nr [...] decyzją z dnia [...] 2013 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Decyzja ta stała się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, który wyrokiem z 19 lutego 2014 r. o sygn. akt II SA/Po 1057/13 uchyli zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] z dnia 29 lipca 2013r. nr [...].

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał, iż w wyniku wydania przez Dowódcę Sił Powietrznych decyzji z dnia 7 czerwca 2013 r., stwierdzającej nieważność rozkazów personalnych z dnia 23 września 2011 r. i 5 lipca 2012 r. w częściach dotyczących przyznania skarżącemu grupy uposażenia U13, powstał obowiązek wydania merytorycznego orzeczenia w przedmiocie zaliczenia skarżącego do określonej grupy uposażenia. Konkluzja ta nie oznacza jednak konieczności przyznania skarżącemu żądanej przez niego stawki uposażenia. Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie organy wojskowe nie mogą poprzestać jedynie na wydaniu decyzji negatywnej, odmawiającej przyznania skarżącemu stawki uposażenia U:15C, lecz muszą orzec pozytywnie, poprzez wskazanie konkretnej grupy uposażenia, do jakiej skarżący powinien być aktualnie zaszeregowany, oraz odpowiednio umotywować przyjęte rozstrzygnięcie. Dopiero wtedy zostanie bowiem uzupełniony brak, stanowiący konsekwencję kasacyjnego orzeczenia o stwierdzeniu częściowej nieważności rozkazów personalnych z dnia 23 września 2011 r. i 5 lipca 2012 r. Wymóg ten nie został zachowany, co z kolei uzasadniało uchylenie obu zaskarżonych decyzji.