Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2011 r., sygn. I SA/Wa 1320/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) Protokolant st. insp. Ewa Nieora po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi T. W. i S. A. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków oddala skargę

Uzasadnienie

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpatrzeniu odwołania T. W. i S. A., decyzją z dnia [...] maja 2010 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w T. z dnia [...] września 2009 r., nr [...] o wpisie do rejestru zabytków elewacji frontowej kamienicy - z 4 ćwierci XVIII w., przekształconej w 3 ćwierci XIX w. wraz z działką nr [...] (obręb [...], jednostka rejestrowa [...]) - KW nr [...], położonej w miejscowości B. przy ul. [...].

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Decyzją z dnia [...] września 2009 r., nr [...] [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w T., w wyniku postępowania przeprowadzonego z urzędu, wpisał do rejestru zabytków elewację frontową kamienicy - z 4 ćwierci XVIII w., przekształconą w 3 ćwierci XIX w. wraz z działką nr [...] (obręb [...] jednostka rejestrowa [...]) - KW nr [...], położoną w miejscowości B. przy ul. [...]. Przedmiotowa decyzja została wydana w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, na który składały się: ekspertyza techniczna, sporządzona przez mgr. inż. [...] w maju 2007 r.; opracowanie zatytułowane "[...] " z dnia 5 lipca 2007 r. sporządzone przez mgr. inż. A. K.; ekspertyza budowlana dotycząca konstrukcji kamienicy zlokalizowanej przy ul. [...] w B., sporządzona przez prof. dr hab. A. P. we wrześniu 2008 r. oraz karta ewidencyjna obiektu (tzw. [...]), wykonana w styczniu 2009 r. W uzasadnieniu organ pierwszej instancji zawarł szczegółowy opis fasady przedmiotowego budynku oraz wskazał, że omawiana elewacja posiada wartości historyczne i artystyczne, natomiast działka nr [...] stanowi świadectwo przekształceń parcel [...] Starego Miasta w końcu XVIII w. oraz dokumentuje nawarstwienia zabudowy, której relikty w postaci piwnic znajdują się zapewne w jej obrębie.