Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 grudnia 2010 r., sygn. I SA/Wr 841/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Sędzia WSA Marek Olejnik (sprawozdawca), Protokolant Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2010 r. w Wydziale I na rozprawie sprawy ze skargi D. i E. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia 31 grudnia 2007 r. nr [...] uchylająca decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia 29 stycznia 2007 r. nr [...] w całości i określająca E. i D. J. (zwanymi dalej: stroną skarżącą) zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. w kwocie 75.218,03 zł.

Zaskarżona decyzja jest trzecią decyzją Dyrektora Izby Skarbowej wydaną w rozpoznawanej sprawie. Uprzednie dwie decyzje organu odwoławczego z dnia 6 grudnia 2005 r. i z dnia 14 listopada 2006 r. uchylały decyzje organu I instancji i przekazywały sprawę do ponownego rozpoznania. U podstaw wydanych przez organy skarbowe decyzji w niniejszej sprawie leży wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 lipca 2005 r. o sygn. akt I SA/Wr 1414/04, uchylający decyzję organu odwoławczego z dnia 9 lipca 2004 r. utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia 8 kwietnia 2004 r. określającą stronie skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. w kwocie 102.522,80 zł, ze względu na naruszenie przez organy skarbowe przepisów postępowania, w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

W stanie faktycznym sprawy - decyzją z dnia 29 stycznia 2007 r., poprzedzającą zaskarżoną decyzję, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W. określił stronie skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. w kwocie 102.523,00 zł. W uzasadnieniu decyzji, organ I instancji wskazał, że w dniu 26 kwietnia 2001 r. strona skarżąca złożyła zeznanie PIT-36 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2000, w którym wykazała: dochód D.J. - 143.969,95 zł; dochód E.J. - 42.216,05 zł; należny podatek dochodowy po odliczeniach - 27.960,80 zł. Następnie postanowieniem z dnia 31 stycznia 2003 r. organ I instancji, w związku z badaniem rzetelności złożonego przez stronę skarżącą zeznania podatkowego za 2000 r., włączył do akt wyniki kontroli skarbowych oraz dokumenty zgromadzone w toku kontroli trzech spółek cywilnych, prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, w których D.J. był udziałowcem ("A." s.c. D. K. J., R.K. w L.; "B." s.c. D.K.J., R.K. w G.; "C." s.c. D.K.J., E.K. w J.). W wyniku przeprowadzonych czynności w wymienionych spółkach, organ kontroli skarbowej stwierdził nieprawidłowości polegające na zaniżeniu i zawyżeniu przychodów oraz zawyżeniu kosztów uzyskania przychodów. Dalej organ wskazał, że nie uznał za dowód w postępowaniu ksiąg prowadzonych przez wymienione spółki, w części dotyczącej stwierdzonych nieprawidłowości, albowiem wykazany przez spółki dochód nie jest zgodny z tym, który został faktycznie osiągnięty. W przypadku kosztów uzyskania przychodów wynikających z faktur wystawionych przez H.M., prowadzącego działalność gospodarczą D. w L., organ I instancji argumentował, że wykazane przez wystawiającego faktury usługi, obejmujące przeróbki i naprawy łożysk i tulei łożysk są czynnościami pozornymi, obliczonymi na zawyżenie kosztów uzyskania przychodów w kontrolowanych spółkach. Dlatego odmówiono im wiarygodności i mocy dowodowej. W konsekwencji organ I instancji stwierdził, że zeznanie podatkowe PIT-36 za 2000 r. nie odzwierciedla stanu faktycznego i nie określa dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej w prawidłowej wysokości, a więc i należnego zobowiązania podatkowego, wobec czego decyzją z dnia 29 stycznia 2007 r. określił zobowiązanie podatkowe w wysokości wyższej niż wynikającej z zeznania, tj. w kwocie 102.523,00 zł.