Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 listopada 2010 r., sygn. II SA/Po 523/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 listopada 2010 r. sprawy ze skargi Kopalni Węgla Brunatnego "A." w K. na decyzję Wielkopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] 2010r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej; oddala skargę /-/T. Świstak /-/E. Brychcy /-/J. Zieliński

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 13 listopada 2009 r. II OSK 1229/09 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 maja 2009 r. IV SA/Po 507/08 oraz decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Poznaniu z dnia [...] 2008 r. Nr [...] i decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] 2008 r. Nr [...].

W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny uznał za niedopuszczalne zastosowanie w niniejszej sprawie § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach w sytuacji obalenia domniemania konstytucyjności niniejszego aktu podustawowego wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 czerwca 2008 r. sygn. akt P 23/07. Wskazał, że z momentem publicznego ogłoszenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego następuje uchylenie domniemania konstytucyjności kontrolowanego przepisu i fakt ten powinien zostać uwzględniony przez Sąd orzekający w sprawie. W rozpoznawanej sprawie zaskarżony wyrok zapadł 14 maja 2009 r., czyli po wydaniu przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z 19 czerwca 2008 r. stwierdzającego niezgodność z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej art. 237 § 1 pkt 2 i 3 Kodeksu pracy w zakresie, w jakim nie określają wytycznych dotyczących treści rozporządzenia oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. Jednocześnie Trybunał orzekł, że powyższe przepisy tracą moc z upływem 12 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że przepis uznany przez TK za niezgodny z Konstytucją ma taki charakter od dnia jego wejścia w życie i ten fakt musi być brany pod uwagę przy kontroli aktu administracyjnego przez Sąd. Odroczenie na podstawie art. 190 ust. 3 Konstytucji RP wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego nie oznacza, że przepis uznany za niekonstytucyjny musi być stosowany do wskazanej przez Trybunał daty. Zatem rozstrzygając sprawę należy mieć na względzie również sytuację skarżącego, czyli strony, która od początku postępowania nie zgadzała się z orzeczeniami lekarskimi, jak i z decyzjami organów obu instancji, na podstawie których orzeczono o chorobie zawodowej. Sąd administracyjny jest bowiem upoważniony do odmowy zastosowania aktu podustawowego w toku rozpoznawania sprawy, jeśli uzna jego niekonstytucyjność. Takie uprawnienie Sądu przekształca się w obowiązek w momencie obalenia przez Trybunał Konstytucyjny domniemania konstytucyjności takiego aktu. Dlatego zważywszy na nieuwzględnienie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu niezgodności z Konstytucją RP rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. i zastosowanie niniejszego aktu, w szczególności jego § 2 ust. 1, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził naruszenie prawa materialnego i orzekł jak w sentencji wyroku. Wskazał, że obowiązkiem organów będzie ponowne rozpoznanie sprawy w oparciu o nową regulację, tj. przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869).