Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 16 listopada 2010 r., sygn. II SA/Ol 604/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Sędzia WSA Hanna Raszkowska Protokolant Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2010 r. sprawy ze skargi P. N. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zarzutów do postępowania egzekucyjnego w sprawie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że pismem z dnia 11 października 2009r. P. N. wniósł zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Zarzucił zastosowanie niedopuszczalnego środka egzekucyjnego w postaci grzywny w celu przymuszenia wykonania obowiązku rozbiórki - określonego w tytule wykonawczym z dnia 5 maja 2006r., uzasadniając to tym, że wydanie ponownego postanowienia o nałożeniu grzywny, przed zwrotem środków w kwocie 4 tys. zł uzyskanych przez organ w postępowaniu egzekucyjnym wynikającym z poprzedniego postanowienia o nałożeniu grzywny (uznanego przez organ II instancji za nieważne), jest niedopuszczalne. Strona powołała się przy tym na dyspozycję art. 121 § 4 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, według którego grzywna w celu przymuszenia wykonania obowiązku wynikającego z przepisów Prawa budowlanego jest jednorazowa. Podniesiono również zarzut zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucji w postaci grzywny w celu przymuszenia w wysokości 10 tys. zł. Strona powoła się przy tym na dyspozycję art. 121 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zgodnie z którym to przepisem grzywna nie może przekroczyć kwoty 10 tys. zł. P. N. stwierdził, że organ nie uzasadnił ustalenia grzywny w najwyższym możliwym wymiarze, twierdząc w dodatku, że powoduje to najmniejszą uciążliwość dla zobowiązanego. Wskazał również, że organy nadzoru budowlanego nie podejmują w stosunku do innych inwestorów będących w analogicznej sytuacji prawnej, takich działań jak przeciw niemu.