Wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 listopada 2010 r., sygn. III SA/Lu 316/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom,, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Protokolant Referent stażysta Paweł Soczyński, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 18 listopada 2010 r. sprawy ze skargi Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie nakazu umieszczenia pracownika w ewidencji pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r., znak: [...], Okręgowy Inspektor Pracy w L., po rozpatrzeniu odwołania Samodzielnego Publicznego Szpitala [...] w L., utrzymał w mocy nakaz Inspektora Pracy z dnia [...] maja 2010, nr rej. [...], nakazujący umieszczenie pracownika A. Z. w ewidencji pracowników wykonujących pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż pracownik, którego dotyczy nakaz z [...] maja 2010 r., zatrudniony jest na stanowisku sanitariusza w Oddziale Psychiatrii Sądowej, posiadającym tzw. II stopień zabezpieczenia (dodatkowa ochrona oddziału) z uwagi na przebywanie w nim osób aresztowanych i internowanych. Sanitariusze zatrudnieni w tym oddziale świadczą prace w bezpośrednim kontakcie z pacjentami, którzy mogą przejawiać agresję. Według oświadczenia Pielęgniarki Oddziałowej zagrożenia wynikające z występowania tego czynnika ryzyka zawodowego (agresja pacjentów), są nie mniejsze niż zagrożenia takie dla lekarzy i pielęgniarek pracujących na tym oddziale, którzy to pracownicy zostali umieszczeni w ewidencji pracowników wykonujących pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Analiza dokumentacji pracowniczej pracowników zatrudnionych na stanowiskach sanitariuszy w Klinice Psychiatrii wykazała, że do ich obowiązków należy m.in.: transport chorych do pracowni diagnostycznych, sal zabiegowych, oddziałów szpitalnych i karetki; pomoc w przyjmowaniu chorego na oddział szpitalny (przebieranie, mycie pacjenta, przekazanie na oddział); uniemożliwianie pacjentom ucieczek z oddziału, a w przypadku ucieczki interwencja; pomoc pielęgniarkom przy czynnościach wykonywanych przy pacjentach; pomoc w trakcie unieruchamiania mechanicznego pacjenta (agresywnego lub zagrażającemu życiu lub zdrowiu sobie, innym pacjentom, personelowi); wykonywanie zaleceń lekarzy i pielęgniarek w zakresie obsługi chorych, w tym pomoc w czasie konsultacji i badań; kontrolowanie oddziału celem eliminacji z otoczenia przedmiotów i rzeczy stanowiących zagrożenie dla wszystkich osób w nim przebywających. Pracodawca przeprowadził ocenę ryzyka zawodowego dla stanowiska sanitariusz. W opisie czynności wykonywanych na stanowisku pracy zawarto zapisy świadczące, że do obowiązków pracowników zatrudnionych na tych stanowiskach należy m.in.: zapewnienie bezpieczeństwa pacjentom i personelowi, pomoc pielęgniarkom w przygotowaniu chorego do badania, zabiegu oraz przy unieruchamianiu pacjentów; transport chorych. Jako czynniki szkodliwe, uciążliwe i niebezpieczne w środowisku pracy podano, w karcie oceny ryzyka zawodowego, poczucie stałego zagrożenia i stres. W opisie zagrożeń dla tego stanowiska pracy jako czynniki niebezpieczne i czynniki psychofizyczne wyartykułowano m.in. "agresja pacjenta" i "stres" (związany z kontaktem z pacjentem, stałym zagrożeniem ze strony pacjenta psychicznie chorego). Z ustaleń kontrolnych wynika, że w okresie ostatnich 3 lat miały miejsce w szpitalu 2 wypadki przy pracy sanitariuszy związane z agresją pacjentów. Na podstawie powyższego stanu faktycznego inspektor pracy uznał, że pracownicy wykonujący prace sanitariuszy w Klinice Psychiatrii, wykonują prace należące do obowiązków szeroko rozumianego personelu medycznego (uczestnictwo w czynnościach pielęgnacyjnych, diagnostycznych i ratowniczych pacjentów) i mają bezpośredni kontakt z pacjentami, przez co narażeni są na czynnik ryzyka zawodowego, jakim jest nieprzewidywalność postępowania tych pacjentów, skutkująca sytuacjami zagrażającymi bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu własnemu i innych osób (np. lekarze i pielęgniarki).