Wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 listopada 2010 r., sygn. II SA/Kr 1054/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Czeluśniak Sędziowie WSA Wojciech Jakimowicz (spr.) WSA Jacek Bursa Protokolant Justyna Owczarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2010 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. w K. na rozporządzenie Wojewody [...] z dnia 17 października 2006r., nr [...] w sprawie Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego oddala skargę

Uzasadnienie

[....] Sp. z o.o. z siedzibą w K. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na rozporządzenie Wojewody [....] Nr [....] z dnia 17 października 2006 r. w sprawie [....] Parku Krajobrazowego wnosząc o stwierdzenie nieważności tego rozporządzenia.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że strona skarżąca jest właścicielką nieruchomości położonej w K. , utworzonej z działki ewidencyjnej nr [....] i [....] , obr. [....]. Nieruchomość ta znajduje się na obszarze [....] Parku Krajobrazowego, zgodnie z załącznikiem do w/w rozporządzenia Wojewody [....] , a zatem w ocenie skarżącej posiada ona interes prawny, który został naruszony przez wydanie niezgodnego z prawem rozporządzenia Wojewody. Naruszenie interesu prawnego skarżącej polega w jej ocenie na tym, że nie może ona zagospodarować swojej nieruchomości w zamierzony przez sposób - przez budowę zadaszonych kortów tenisowych wraz z zapleczem, ze względu na nielegalne ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości wynikające z przedmiotowego rozporządzenia.

Skarżąca pismem z dnia [....] 2010 roku wezwała Wojewodę [....] do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia. Na powyższe odpowiedział Wojewoda pismem z dnia [....] czerwca 2010 roku, doręczonym skarżącej dnia 7 lipca 2010 roku.

Wskazano w skardze, że w dniu 1 sierpnia 2009 roku wszedł w życie m.in. przepis art. 21 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 roku o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w organizacji i podziale zadań administracji publicznej w województwie. Przepis ten zmienił normę kompetencyjną i w miejsce wojewody upoważnił do tworzenia i likwidacji parków krajobrazowych sejmik województwa. Wojewoda [....] na tę okoliczność powołał się w odpowiedzi na wezwanie, oprócz argumentów merytorycznych wskazując na swoją niewłaściwość rzeczową. Okoliczność ta jednak wg strony skarżącej nie może mieć znaczenia dla niniejszej sprawy. Kontrola sądowoadministracyjna zakłada bowiem swoiste "zamrożenie" stanu faktycznego i prawnego, gdyż jest wykonywana z punktu widzenia stanu prawnego obowiązującego w chwili wydawania zaskarżonego aktu. Dodatkowo należy zauważyć, że efektem kontroli jest bądź oddalenie skargi jeżeli jest bezzasadna bądź, na zasadzie art. 147 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnym, stwierdzenie nieważności aktu. Oznacza to, że postępowanie sądowoadministracyjne nie jest żadną kontynuacją jakiegoś wcześniejszego postępowania i nie istnieje w nim kwestia "następstwa prawnego" organów administracji publicznej. Skoro bowiem Sąd ocenia pewną zaszłość historyczną, to bez znaczenia dla formalnego toku postępowania jest do kogo obecnie należy załatwianie podobnych kwestii. Nadto, zgodnie z art. 32 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnym, stroną postępowania jest m.in. organ, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi, a zgodnie z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie, każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przepisem aktu prawa miejscowego, wydanym przez wojewodę, w sprawie z zakresu administracji publicznej, może, po bezskutecznym wezwaniu organu, który wydał przepis, lub organu upoważnionego do uchylenia przepisu w trybie nadzoru do usunięcia naruszenia, zaskarżyć przepis do sądu administracyjnego.