Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 października 2010 r., sygn. II SA/Wa 634/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński Sędziowie WSA Joanna Kube Ewa Marcinkowska (spr.) Protokolant Eliza Kusy po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2010 r. sprawy ze skargi J. R. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia Komendanta Głównego Państwowej straży Pożarnej nr [...] z dnia [...] listopada 2009 r. oddala skargę

Uzasadnienie

J. R. wniósł skargę na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie tego organu z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności postanowienia Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej (dalej PSP) z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia [...] Komendanta Wojewódzkiego PSP w K. z dnia [...] października 2009 r. nr [...] wydanego w sprawie bezczynności Komendanta Miejskiego PSP w G.

Do wydania powyższego postanowienia doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Postanowieniem z dnia [...] października 2009 r. nr [...][...] Komendant Wojewódzki PSP w K., odpowiadając na zażalenie J. R. dotyczące bezczynności Komendanta Miejskiego PSP w G., stwierdził, że organ ten nie pozostaje w bezczynności.

Wnioskiem z dnia 3 listopada 2009 r. J. R. zwrócił się do Komendanta Głównego PSP o stwierdzenie nieważności wskazanego wyżej postanowienia [...] Komendanta Wojewódzkiego PSP z dnia [...] października 2009 r. Jako podstawę swojego żądania wskazał art. 156 § 1 pkt 2 oraz art. 157 § 1 k.p.a.

W uzasadnieniu wniosku podał, że postanowienie to w sposób rażący narusza: art. 6-11 k.p.a. przez oczywiste niezastosowanie tych przepisów bądź przez dowolną interpretację tych przepisów, art. 104 § 1 k.p.a. przez dowolne zastosowanie tych przepisów, art. 107 w związku z art. 140 k.p.a. przez zaniechanie obowiązku prawidłowego uzasadnienia zaskarżonej decyzji, tj. w sposób zgodny z zasadami wyrażonymi w art. 7-9 oraz 11 k.p.a. Ponadto J. R. zarzucił nierozważnie przez organ możliwości zastosowania wszystkich przepisów mogących mieć zastosowanie w sprawie, naruszenie jego praw zawartych w Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz rażące naruszenie art. 35 i 36 k.p.a. przez niezałatwienie sprawy w terminie i w formie odpowiadającej prawu i niedopełnienie obowiązku wskazania nowego terminu załatwienia sprawy.