Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 września 2010 r., sygn. I SA/Gl 504/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędziowie WSA Wojciech Organiściak (spr.), Bożena Suleja, Protokolant Izabela Maj - Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2010 r. sprawy ze skargi T.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ulgi płatniczej - umorzenie zaległości podatkowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzją z dnia [...] r. (znak [...]) po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia [...] r. (znak [...]), umarzającej jako bezprzedmiotowe postępowanie wszczęte na wniosek T. S. (dalej zwana stroną lub wnioskodawcą) z dnia [...] 2009 r. w sprawie umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych z nieujawnionych źródeł przychodów za 2002 rok wynikającej z decyzji nr [...], działając na podstawie przepisu art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. dalej Ordynacja podatkowa) utrzymał w mocy ww. decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazywał, iż w motywach decyzji organu podatkowego I instancji podano, że zapłata zaległości podatkowej przed złożeniem wniosku o jego umorzenie w trybie art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej sprawia, iż postępowanie jest bezprzedmiotowe i na podstawie art. 208 § 1 Ordynacji podatkowej podlegało umorzeniu.

W odwołaniu od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia [...] r. strona zażądała uchylenia decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. (znak [...]), stwierdzającej nieważność decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia [...] r. (znak [...]) w sprawie ustalenia podatku od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za 2002 rok i umorzenie postępowania w sprawie. W uzasadnieniu wysuniętego żądania strona stwierdziła, że zapłata kwoty zaległości w toku postępowania egzekucyjnego nie wyklucza możliwości domagania się umorzenia tegoż zobowiązania w trybie przewidzianym przepisami Ordynacji podatkowej. Strona nie zgodziła się także z twierdzeniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w R., że w dniu składania wniosku o umorzenie nie istniał przepis prawa materialnego pozwalający na podjecie decyzji administracyjnej w tym zakresie. Jednocześnie strona wskazywała, iż wniosek o umorzenie zaległości podatkowej złożyła w dniu [...] 2009 r., a przepis art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej w obecnym brzemieniu został wprowadzony w dniu 1 września 2005 roku, natomiast w roku 2002 obowiązywał przepis art. 67 Ordynacji podatkowej także pozwalający na składanie wniosku o umorzenie zaległości podatkowej. Zdaniem strony zapłata zaległości podatkowej, bądź odsetek za zwłokę od tej zaległości, nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego. Na poparcie swoich twierdzeń strona przywoływała wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 października 2004 r. (sygn. akt FSK 561/04), podając, iż "(...) uiszczenie przez stronę zaległości podatkowej wraz z odsetkami, w wyniku wydania decyzji określającej jej wysokość, przy jednoczesnym wniesieniu odwołania, nie dawało podstaw organowi podatkowemu drugiej instancji do umorzenia postępowania wszczętego wnioskiem strony złożonym w trybie art. 67 Ordynacji podatkowej jako bezprzedmiotowego na podstawie art. 208 Ordynacji podatkowej (...)". Strona odwołująca przywołała również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 października 2006 r. (sygn. akt I FSK 1/06) podkreślając, iż stwierdzono w nim, że "(...) zapłata podatku dokonana po wszczęciu postępowania w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowej nie czyni tegoż postępowania bezprzedmiotowym, w związku z czym nie daje ona podstaw do jego umorzenia na podstawie art. 208 § 1 Ordynacji podatkowej (...)".