Wyrok WSA w Lublinie z dnia 9 czerwca 2006 r., sygn. I SA/Lu 589/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek, Sędziowie WSA Halina Chitrosz (spr.),, NSA Ewa Gdulewicz, Protokolant Wiesława Wojtal, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi E. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie o umorzenie zaległości podatkowych I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz E. M. kwotę [...] ( [...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. III. nakazuje ściągnąć od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz Skarbu Państwa (Kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę [...]([...]) złotych tytułem nieuiszczonego wpisu od skargi, od uiszczenia której to części skarżący został zwolniony

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], Nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze, na podstawie art. 233§1 pkt.2 lit.a w zw. z art. 208§1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa / Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60/, po rozpatrzeniu odwołania E. M. od decyzji Wójta Gminy z dnia [...] Nr [...] odmawiającej umorzenia zaległości podatkowych w podatku rolnym za lata [...] w kwocie [...] - uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i umorzyło postępowanie w sprawie.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podano, iż w dniu [...] E. M. złożył wniosek o umorzenie kwoty [...]zł stanowiącej zaległość podatkową w podatku rolnym za lata [...], podając w jego uzasadnieniu, że w dniu [...] dokonał wpłaty kwoty [...]zł, stanowiącej częściową spłatę przedmiotowej zaległości, która dotychczas wynosiła [...]zł., co jego ocenie przemawia za uwzględnieniem wniosku. Powołując się na wyrok NSA z dnia 1 września 1999r., sygn. akt SA/Sz 1753/98, podniósł, iż oboje z małżonką są schorowani i wymagają systematycznego leczenia, a uregulowanie tak znacznej kwoty zaległego podatku nie obędzie się bez uszczerbku dla egzystencji rodziny. Zarzucił, że organy obu instancji w swoich dotychczasowych orzeczeniach naruszały regułę swobodnej oceny dowodów dopuszczając się oceny dowolnej, a w szczególności nie odniosły się do sposobu, w jaki zaspokajał on wierzytelności banku [...], czy też AWRSP, mimo że jak wskazywał, była to wyprzedaż majątku ruchomego. Jego zdaniem na obniżenie uzyskiwanego dochodu miał wpływ nieurodzaj spowodowany przymrozkami i suszą (na poziomie 50%), czego organy podatkowe nie wzięły pod uwagę, a co wywarło wpływ na sytuację materialną jego rodziny. Nie zgodził się, że za ważny interes podatnika uznawać należy sytuacje losowe oraz klęski żywiołowe i dodał, że w orzecznictwie ważny interes podatnika łączony jest także z sytuacjami zewnętrznymi, niezależnymi od jego woli. W końcowych motywach podniósł, że adresatami decyzji ustalających wymiar podatku rolnego powinni być współdzierżawcy gruntów PGR to jest J. M., D. W., A.M., B.E. M. i E. I. M., jako współpodatnicy opodatkowanych gruntów. Brak wyszczególnienia tychże osób w decyzjach ustalających wymiar podatku oznacza, jego zdaniem, że decyzje ustalające wymiar podatku wydane zostały z rażącym naruszeniem prawa, toteż w interesie publicznym leży wyeliminowanie ich z obrotu prawnego.