Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 lipca 2010 r., sygn. I SA/Wr 401/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski, Sędziowie Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz, Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (sprawozdawca), Protokolant Agnieszka Wróblewska, po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2010 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy ze skargi A sp. z o.o. we W. na indywidualną interpretację Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w P. na rzecz strony skarżącej A sp. z o.o. we W. kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

"A" Sp. z o.o. we W. (dalej: wnioskodawca, spółka, skarżąca) wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty ze sprzedaży wierzytelności własnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego. Spółka, niezajmująca się obrotem wierzytelnościami, zbyła wierzytelność własną na rzecz podmiotu zajmującego się profesjonalnym obrotem wierzytelnościami. Umowa sprzedaży wierzytelności miała charakter bezwarunkowy. Zbywaną wierzytelność spółka zaliczyła uprzednio do przychodów należnych w kwocie netto. Cena sprzedaży została ustalona na poziomie niższym niż wartość wierzytelności. Z tego powodu po stronie spółki powstała strata z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności.

W tym stanie wnioskodawca wniósł o potwierdzenie, że kosztem uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności będzie nominalna wartość wierzytelności, a więc obejmująca również kwotę podatku od towarów i usług.

Wyrażając własne stanowisko, wnioskodawca wskazał, iż zbycie wierzytelności należy uznać za odrębne zdarzenie, niż sprzedaż towaru stanowiąca źródło tej wierzytelności. W konsekwencji, w wyniku tej transakcji, po stronie spółki powstanie przychód z tytułu zbycia prawa majątkowego, stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15.12.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. nr 21, poz. 86 ze zm.) - w skrócie: "pdop". Wnioskodawca zaznaczył, iż wierzytelność należy uznać za prawo majątkowe, którego zbycie spowoduje powstanie przychodu w myśl powołanej regulacji. W przypadku zaś kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, należy zastosować ogólną zasadę wyrażoną w art. 15 ust. 1 pdop, z uwzględnieniem postanowień wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 39 tej ustawy, według których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta została uprzednio zarachowana na podstawie art. 12 ust. 3 jako przychód należny. W ocenie wnioskodawcy, określając koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, spółka powinna zastosować ogólna zasadę wynikająca z art. 16 ust. 1 pdop, tzn. za koszty uzyskania przychodu ze zbycia uznać wszystkie koszty poniesione w celu osiągnięcia tego przychodu. Dalej wskazał, iż w ramach przedstawionego stanu faktycznego spółka w celu uzyskania przychodu ze zbycia wierzytelności, przeniesie wierzytelność na rzecz firmy zajmującej się profesjonalnym obrotem wierzytelnościami, w wyniku czego majątek spółki ulegnie zmniejszeniu o wartość nominalną tej wierzytelności. W konsekwencji, nominalna wartość wierzytelności (brutto) będzie stanowiła dla spółki koszt uzyskania przychodu. Tym samym, w związku ze sprzedażą wierzytelności spółka powinna rozpoznać przychód na poziomie wartości ceny sprzedaży wierzytelności (określonej w umowie) oraz koszt podatkowy odpowiadający nominalnej wartości tej wierzytelności (brutto). Na poparcie swojego stanowiska, wnioskodawca powołał wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21.07.2009 r. o sygn. akt I SA/Wr 595/09.