Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 lipca 2010 r., sygn. III SA/Wa 1444/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Płusa, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Protokolant Ewa Chojnacka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2010 r. sprawy ze skargi Z. T., E. T. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2009 r. nr: [...], [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. 1) uchyla zaskarżone decyzje, 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. solidarnie na rzecz Z. T. i E. T. kwotę 6 579 zł (słownie: sześć tysięcy pięćset siedemdziesiąt dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: "DIS") zaskarżonymi do WSA w Warszawie decyzjami z [...] czerwca 2009r. uchylił decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. (dalej: "NUS") z [...] października 2008r. określające zobowiązania podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002r. odrębnie E. T. (dalej: "Skarżący") w wysokości [...] zł i Z. T. (dalej: "Skarżąca") w wysokości [...] zł oraz na nowo określił ww. zobowiązania w niższej wysokości Skarżącemu - [...] zł, Skarżącej - [...] zł. W podstawie prawnej wskazał m.in. art. 233 § 1 pkt 2 lit. a, art. 21 § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej "O.p."), art. 3 ust. 1, art. 9 ust. 1, 2, 3, art. 10 ust. 1 pkt 1 i 3, art. 26 ust. 1 pkt 2 i 9a, art. 27 ust. 1, art. 27b ust. 1, art. 45 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej "u.p.d.f.").

DIS wyjaśnił, że NUS ustalił, że w latach [...] Skarżący kupowali działki, które dzielili na mniejsze, a następnie sukcesywnie sprzedawali, składając oświadczenia, że środki ze sprzedaży działek budowlanych wydatkują nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży na nabycie gruntu pod budowę oraz na budowę, rozbudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego. Zdaniem NUS, definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie z dnia 19 listopada 1999r. Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zm., dalej: "P.d.g.") wskazuje, że ww. przychody ze sprzedaży działek powstałych z podziału nieruchomości zakupionych w celu dalszej odsprzedaży, winny być zaliczone do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.f.). Nieprawidłowe było więc zakwalifikowanie przez Skarżących ww. przychodów do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.f. Skarżący nie mogli więc skorzystać z uprawnienia z art. 21 ust. 1 pkt 32 u.p.d.f., a ich księgi podatkowe w części przychodów i kosztów związanych ze sprzedażą nieruchomości są nierzetelne. Zdaniem DIS prawidłowe było odstąpienie przez NUS, na podstawie art. 23 § 2 O.p., od określania podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, dane z ksiąg podatkowych uzupełnione pozostałymi dowodami, pozwalały na określenie podstawy opodatkowania. NUS przyjął koszty zakupu działek w wysokości wynikającej z aktów notarialnych przedłożonych w trakcie kontroli.