Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 lipca 2010 r., sygn. II SA/Po 351/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska Sędzia WSA Tomasz Świstak (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2010r. sprawy ze skargi "A" Spółka Akcyjna na decyzję Wielkopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę /-/ T. Świstak /-/ E. Podrazik /-/ A. Łaskarzewska

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] znak [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. stwierdził u Z. P. chorobę zawodową - obustronny trwały ubytek słuchu typu ślimakowego spowodowany hałasem, wymienioną pod poz. 21 wykazu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115 ). W uzasadnieniu decyzji organ powołał się na orzeczenie lekarskie nr [...] z dnia [...] 2008 r. o rozpoznaniu choroby zawodowej, które wydał Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu (dalej Instytut w Sosnowcu).

Powiatowy Inspektor wskazał, że Z. P. zatrudniony był w "A" jako stażysta od [...]1974 r. do [...] 1975 r., a następnie na stanowiskach: nadgórnik od [...]1975 r. do [...]1976 r., sztygar zmianowy od [...]1976 r. do [...]1976 r., specjalista ds. awaryjności od [...]1977r. do [...]1982 r., specjalista górnik-technolog od [...]1982 r. do [...]1982 r., inspektor techniczny od [...]1982 r. do [...] 1986 r., starszy technolog górniczy od [...]1993 r. do [...]2006 r. Organ stwierdził, że od daty podjęcia zatrudnienia w "A" Z. P. był narażony na hałas podczas przebywania bezpośrednio przy lub w pobliżu urządzeń emitujących hałas. Wskazano, iż w 1976 r. podczas rozruchu stacji napędowej przenośnika taśmowego doznał urazu akustycznego na skutek którego nastąpiła częściowa utrata słuchu ucha lewego, co potwierdza świadectwo lekarskie z dnia 13.10.1976 r. (karta 29 akt). Organ wskazał, że strona była diagnozowana w Wielkopolskim Centrum Medycyny Pracy w Poznaniu Ośrodek w K. (dalej WCMP w K.) i Instytucie w Sosnowcu. Pierwsze orzeczenie lekarskie z [...] 2007 r. Nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej wydane zostało przez Poradnię Chorób Zawodowych WCMP w K. i określiło schorzenie Z.P. jako niedosłuch odbiorczy typu pozaślimakowego ucha prawego, niedosłuch odbiorczy typu ślimakowego ucha lewego. Kolejne badanie przeprowadzono w Instytucie w Sosnowcu, gdzie rozpoznano u strony niedosłuch obustronny odbiorczy typu ślimakowego. W oparciu o analizę dokumentacji oraz przeprowadzone badania ustalono znacznego stopnia niedosłuch obustronny ulegający progresji w okresie braku narażenia na hałas stwarzający ryzyko powstania uszkodzenia słuchu, co przemawia za inną, pozazawodową przyczyną rozwoju niedosłuchu. Orzeczono wówczas o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu słuchu. Do orzeczenia tego Z. P. wniósł uwagi, w rezultacie Instytut w Sosnowcu wydał w dniu [...] 2008 r. uzupełniające orzeczenie Nr [...] o rozpoznaniu choroby zawodowej. Schorzenie zdiagnozowane u Z. P. znajduje się w wykazie chorób zawodowych pod pozycją 21. W sprawie nie występują okoliczności wskazujące, by uszkodzenie słuchu mogło nastąpić z przyczyn pozazawodowych. Organ stwierdził ponadto, że wskazane dowody potwierdzają, że w okresie wykonywania pracy zawodowej był on narażony na hałas również przekraczający dopuszczalne normy.