Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Po 259/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie choroby zawodowej; I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia (...) Nr (...) znak (...), II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. /-/T.Świstak /-/D.Rzyminiak-Owczarczak /-/B.Drzazga

Uzasadnienie

Decyzją z dnia (...) września 2008 r. nr (...) znak (...), Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w K, nie stwierdził u T. K. choroby zawodowej narządu słuchu, wymienionej w poz. 21 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. z 2002 r. Nr 132, poz. 1115 ze zm.). Wskazano, iż jakkolwiek stwierdzono u T. K. schorzenie w postaci obustronnego niedosłuchu odbiorczego typu ślimakowego, które jest wymienione w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. oraz wystąpiło okresowe narażenie na czynnik szkodliwy, to jednak niemożliwe jest wykazanie związku przyczynowego pomiędzy wykonywaną pracą zawodową a występującym schorzeniem. Wydane w sprawie orzeczenia medycznych jednostek orzeczniczych medycyny pracy wskazują, że T. K. był zbyt krótko i zbyt incydentalnie narażony na ponadnormatywny hałas, by stwierdzone uszkodzenie słuchu można wiązać przyczynowo z warunkami pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł T. K. twierdząc, iż podczas zatrudnienia w "A" był narażony na hałas, a poza miejscem pracy nie było żadnego innego źródła nabycia przez niego choroby zawodowej narządu słuchu. Zakwestionował również wyniki dochodzenia epidemiologicznego prowadzonego przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K., które jego zdaniem były niepełne i nierzetelne. Skarżący powołał się ponadto na wyniki pomiaru hałasu z dnia (...) lutego 2007 r., wskazujące na przekroczenie najwyższego dopuszczalnego natężenia hałasu oraz podniósł, że rozpoznanie kliniczne daje podstawę do rozpoznania u niego choroby zawodowej.