Wyrok WSA w Opolu z dnia 10 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Op 275/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędzia WSA Daria Sachanbińska Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Opolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia [...] Nr [...], działającego na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r., Nr 122, poz. 851 ze zm.) nie stwierdzono u A. G. choroby zawodowej układu ruchu pod postacią przewlekłego zapalenia ścięgna i jego pochewki, wywołanej sposobem wykonywania pracy, wymienionej w pozycji 19.1. wykazu chorób zawodowych wraz z okresem, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej, pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym, stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869).

Decyzja powyższa zapadła na podstawie orzeczenia lekarskiego wydanego przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Opolu z/s w Kędzierzynie- Koźlu i orzeczenia Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi, w których nie rozpoznano u A. G. choroby zawodowej pod postacią przewlekłego zapalenie ścięgna i jego pochewki wywołanego sposobem wykonywania pracy.

W orzeczeniu Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Kędzierzynie- Koźlu z dnia 23 kwietnia 2009 r. wskazano, że wywiad przeprowadzony z pacjentką pozwolił na ustalenie, że w dniu 10 grudnia 1998 r. uległa wypadkowi na terenie zakładu pracy. W wyniku upadku na śliskiej i mokrej nawierzchni doznała skręcenia prawego barku, łokcia i stłuczenia prawego kolana i barku prawego. Od chwili urazu zaczęła wyraźnie odczuwać dolegliwości bólowe od kciuka do łokcia i barku prawego. Leczona była ambulatoryjnie w poradni ortopedycznej i neurologicznej bez wyraźnego efektu. W dniu 15 marca 2000 r. została operowana z powodu pourazowego zespołu bolesnego łokcia (zapalenia nadkłykcia bocznego prawej kończyny ramiennej), dolegliwości bólowe nasiliły się od dwóch lat przy obsłudze centrali telefonicznej, w trakcie wykonywania ręcznie 30 połączeń, naciskając palcem na klawisze centrali telefonicznej oraz przy pisaniu. Pojawiły się bóle palca II ręki prawej. W okresie od 2001 do 2007 A. G. podlegała wielokrotnie badaniom profilaktycznym kontrolnym (z powodu schorzeń neurologicznych i ginekologicznych, przebywając na zwolnieniu lekarskim z tego tytułu). Okresy nieobecności w pracy nie wpływały w sposób istotny na zmniejszenie dolegliwości bólowych kończyn górnych, zwłaszcza ręki prawej. Wyniki badań okresowych nie powodowały sugestii zmiany stanowiska pracy, aby zapobiec pogorszeniu się stanu miejscowego w obrębie narządu ruchu. A to, jak wskazano w orzeczeniu lekarskim I stopnia, może przemawiać za brakiem narażenia polegającego na wykonywaniu czynności zawodowych, nadmiernie przeciążających układ ruchu, przy wykonywaniu różnorodnej pracy biurowej. Podano, że pacjentka została skierowana do jednostki orzeczniczej z podejrzeniem zapalenia ścięgna i jego pochewki, wymienionych pod pozycją nr 19.1 wykazu chorób zawodowych, jako choroba przewlekła ruchu, wywołana sposobem wykonywania pracy, dodając, że z karty oceny narażenia zawodowego nie wynika, by czynności obsługi biura przepustek i centrali powodowały nadmierne przeciążenie ciała, struktur układu ruchu, ponieważ nie charakteryzują się powtarzalnością, rytmicznością, nie wymagają wymuszonej pozycji ani czynności powodujących ucisk lub rozciąganie poszczególnych struktur anatomicznych układu ruchu. Diagnozując stan schorzenia A. G. wzięto pod uwagę wyniki konsultacji ortopedycznej i neurologicznej, potwierdzając pourazowy zespól bolesnego barku i bolesnego łokcia.