Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 maja 2010 r., sygn. I SA/Wr 269/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Borońska, Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Protokolant Aleksandra Madej, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 maja 2010 r. sprawy ze skargi A SPÓŁKA AKCYJNA w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności płatnika z tytułu niepobranego podatku w 2004 roku I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana do czasu uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz A SPÓŁKA AKCYJNA w L. kwotę 757 (siedemset pięćdziesiąt siedem) złotych - tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...].01.2010 r. (nr [...]) Dyrektor Izby Skarbowej we W., po rozpatrzeniu odwołania strony - A w L., od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...].06.2009 r. (nr [...]) w sprawie odpowiedzialności podatkowej płatnika z tytułu niepobranego podatku dochodowego od osób prawnych nie mających siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz określającej należność z tytułu niepobranego podatku w 2004 roku w wysokości 73.102 zł - uchylił zaskarżoną decyzję i orzekając o odpowiedzialności podatkowej płatnika określił należność z tytułu niepobranego podatku w wysokości 44.496 zł.

Jak wynika z uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji, A w lipcu 2004 r. zawarła umowę z B z siedzibą w Kanadzie, a jej przedmiotem było dostarczenie przez B informacji technicznych z zakresu posiadanej wiedzy. Na podstawie przedmiotowego kontraktu podmiot zagraniczny wystawił w roku 2004 pięć faktur, które spółka A zapłaciła, uiszczając na ich poczet 647.766,50 zł (w przeliczeniu z dolarów kanadyjskich - CAD). Powołując się na przepis art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), zwanej dalej "u.p.d.o.p.", organ stwierdził, że wymienione tam przychody, uzyskane przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy opodatkowane są według stawki 20%, z uwzględnieniem właściwej umowy międzynarodowej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, której stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki wynikającej z właściwej umowy możliwe jest dopiero po udokumentowaniu siedziby podatnika dla celów podatkowych, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p.). Jak stwierdził Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej, płatnik dokonał poboru podatku według stawki 10%, przewidzianej w art. 12 umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Kanady w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 4 maja 1987 r. (Dz. U. z 1990 r., Nr 38, poz. 216), podczas gdy nie dysponował wymaganym certyfikatem rezydencji, albowiem te które posiadał - nie były aktualne. Obok tego płatnik wadliwie ustalił podstawę obliczenia podatku z tytułu wypłat do faktur [...], [...] ,i [...], dokonując "ubruttowienia" wynagrodzeń, z naruszeniem art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. W sumie płatnik nie pobrał od B podatku dochodowego od osób prawnych w kwocie 62.617 zł.