Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 25 maja 2010 r., sygn. II SAB/Wa 66/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung (spr.), WSA Przemysław Szustakiewicz, Protokolant Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi W. Z. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w P. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] listopada 2009 r. postanawia umorzyć postępowanie w sprawie

Uzasadnienie

W. Z. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zarzucił Komendantowi Powiatowemu Policji w P. bezczynność polegającą na odmowie wydania skierowania do Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej na jego wniosek w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby, jak również związku poszczególnych schorzeń ze służbą. Skarżący zarzucił organowi naruszenie art. 61 ust. 1 k.p.a. oraz art. 40 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 43, poz. 277 ze zm.) i wniósł o zobowiązanie Komendanta Powiatowego Policji w P. do wszczęcia postępowania administracyjnego, poprzez wydanie skierowania w terminie 14 dni od doręczenia organowi odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy.

Według skarżącego Komendant Powiatowy Policji w P., jako organ administracji państwowej, powinien załatwiać sprawy należące do jego kompetencji w drodze decyzji administracyjnej, ponieważ rozstrzyga o istotnych uprawnieniach wnioskodawcy. Skierowanie do WKL stanowi czynność z zakresu administracji publicznej, gdyż jest podejmowana przez organ w ramach realizacji obowiązków wynikających z przepisów prawa, a nie wyrazem stosunków wynikających z podległości służbowej. Odmowa skierowania na komisję lekarską uniemożliwia policjantowi skorzystanie z ustawowego uprawnienia wynikającego z art. 117 ustawy o Policji (tzw. rocznego świadczenia pieniężnego) w przypadku orzeczenia komisji o trwałej niezdolności w związku ze służbą. Pismo Komendanta Powiatowego Policji w P. z dnia [...] listopada 2009 r. o odmowie skierowania do Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej nie jest decyzją administracyjną i nie załatwia jego sprawy w sposób wskazany w przepisach prawa. Jednocześnie skarżący wskazał, iż w dniu 13 listopada 2009 r. złożył skargę do [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji na działania podjęte przez Komendanta Powiatowego Policji w P., odmawiające skierowania do WKL, jednak - jak wynika to z pisma [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] grudnia 2009 r. - jego zarzuty uznano za bezzasadne. W ocenie skarżącego zarówno Komendant Powiatowy Policji, jak i [...] Komendant Wojewódzki Policji wezwany do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 52 § 4 p.p.s.a. nie załatwia sprawy w przepisanej prawem formie, nie wydaje bowiem decyzji bądź postanowienia, pozostaje w bezczynności i jest to naruszenie porządku prawnego. W odpowiedzi na skargę Komendant Powiatowy Policji w P. wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, iż skierowanie na komisję lekarską nie jest decyzją w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, a jest jedynie aktem władzy służbowej przełożonego w sprawach osobowych (aktem kierowania wewnętrznego). W związku z powyższym bezzasadne jest zarzucanie bezczynności, żądanie wszczęcia postępowania administracyjnego i wydania skierowania do WKL MSWiA. Odpowiadając na zarzuty zawarte w skardze, organ stwierdził, iż nie pozostawał w bezczynności, gdyż w przedmiocie żądania wydania skierowania do komisji lekarskiej MSWiA wystosował do skarżącego pismo, w którym wskazał jako podstawę odmowy skierowania art. 40 ustawy o Policji. Nadto wskazał, iż funkcjonariusz w związku z długotrwałym zwolnieniem lekarskim w dniu [...] października 2008 r. został skierowany z urzędu na badanie do WKL MSWiA, celem ustalenia przydatności do dalszej służby w Policji na zajmowanym stanowisku. Orzeczeniem nr [...] z dnia [...] lutego 2009 r. WKL MSWiA w W. orzekła, iż jest on zdolny do służby w Policji na aktualnie zajmowanym stanowisku dyżurnego Zespołu Dyżurnych.