Wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 maja 2010 r., sygn. I SA/Kr 105/10

Sygn. akt I SA/Kr 105/10 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 maja 2010r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Maria Zawadzka, Sędziowie: WSA Ewa Michna, WSA Bogusław Wolas (spr.), Protokolant: Daniel Marzec, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2010 r., sprawy ze skargi A. H., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 3 grudnia 2009 r. Nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2004 r., - skargę oddala -

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 3 grudnia 2009 r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 27 sierpnia 2009 r., którą określono A. H. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za listopad 2004 r. w kwocie 11 704 zł.

Decyzje te zostały wydane w następującym stanie faktycznym:

W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego przez Inspektorów Urzędu Kontroli Skarbowej stwierdzono, że w miesiącu listopadzie podatnik, prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Agencja "H", obniżył podatek należny o podatek naliczony wynikający z trzech faktur (dokumentujących "usługę transportową") wystawionych przez Spółkę "K". Postępowanie dowodowe wykazało bowiem, że Spółka ta wystawiała faktury, które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a zatem nie stanowiły one podstawy do obniżenia podatku należnego. Stwierdzone nieprawidłowości spowodowały, że w deklaracji podatkowej VAT-7 złożonej za listopad 2004 r. podatnik zawyżył kwotę podatku naliczonego, zaniżając w konsekwencji kwotę zobowiązania podatkowego o 4 180 zł.

Z uwagi na powyższe Dyrektor UKS w wydanej w dniu 28 sierpnia 2009 r. decyzji określił zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za powyższy miesiąc w kwocie 11 704 zł.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem A. H., złożył odwołanie, w którym wniósł o jego uchylenie w całości, względnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, zarzucając: rażące naruszenie art. 99 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej zwanej "ustawą o VAT"; rażące naruszenie art. 88 ust. 3a ustawy o VAT, "poprzez jego pominięcie i brak subsumcji rzeczywistego stanu prawnego"; rażące naruszenie art. 145§2 Ordynacji podatkowej "poprzez niedoręczenie pełnomocnikowi protokołu kontroli"; naruszenie art. 300 k.k. "poprzez błędne przyjęcie, że odwołujący się wraz z pełnomocnikiem utrudniają zaspokojenie wierzytelności z podatku podczas gdy niniejsza decyzja nie jest prawomocna"; naruszenie art. 207 Ordynacji podatkowej i wydanie decyzji przed ukończeniem postępowania kontrolnego.