Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 9 kwietnia 2010 r., sygn. II SA/Rz 606/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Robert Sawuła Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik /spr./ SO (del.) Ewa Partyka Protokolant Anna Zięba po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi A. P. i A. P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] lipca 2008 r., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki domku rekreacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] marca 2007 r., nr [...]; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] na rzecz skarżących A. P. i A. P. solidarnie kwotę 500 zł /słownie: pięćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2009 r., [...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego /dalej: WINB / utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w U. D. z dnia [...] marca 2007 r., [...] orzekającą w stosunku do A. i A. P. nakaz rozbiórki domku rekreacyjnego, wybudowanego na istniejącej piwnicy, o wymiarach 4.85 m x 5.85 m wraz z tarasem, na działce nr ewidencyjny 213/8 położonej w miejscowości M. W podstawie prawnej decyzji organ odwoławczy wskazał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 98 z 2000 r., poz. 1071 ze zm./ dalej: k.p.a. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ stwierdził, że odwołanie A. i A. P. nie mogło być uwzględnione, gdyż podnoszone w nim zarzuty nie mają oparcia w obowiązujących przepisach. W rozpoznawanej sprawie trzeba przyjąć jako okoliczność nie budzącą wątpliwość, że odwołujący wybudowali objęty postępowaniem budynek bez wymaganego pozwolenia na budowę. Zaistnienie takiej sytuacji musi być kwalifikowane jako samowola budowlana, która podlega regulacji zawartej w art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 156, z 2006 r., poz. 1118/. Konsekwencją tej regulacji prawnej jest konieczność przeprowadzenia postępowania legalizacyjnego, ewentualnie rozbiórka samowolnie wykonanego obiektu. W trakcie postępowania pierwszoinstancyjnego odwołujący nie przedłożyli decyzji ustalającej warunki zabudowy dla samowolnie zrealizowanego obiektu. W chwili popełnienia samowoli miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie dopuszczał budowy jakichkolwiek obiektów budowlanych, w miejscu, w którym usytuowany jest przedmiot postępowania. W takich okolicznościach prawnych sprawy wypełniona została dyspozycja art. 48 ust. 1 prawa budowlanego, co oznacza, że organy były zobowiązane do orzekania o nakazie rozbiórki budynku rekreacyjnego wraz z tarasem.