Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 kwietnia 2010 r., sygn. III SA/Lu 459/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal,, Sędzia NSA Krystyna Sidor, Protokolant Asystent sędziego Adam Traczyk, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi E. J. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia u skarżącego choroby zawodowej 1. oddala skargę; 2. przyznaje radcy prawnemu S. P. kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote 80/100) złote tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną świadczoną z urzędu, w tym kwotę 52,80 (pięćdziesiąt dwa 80/100) tytułem podatku VAT, którą wypłacić z funduszów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.

Uzasadnienie

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny zaskarżoną decyzją z dnia [...] znak: [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 37 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania E. J. z dnia 17 czerwca 2009 r. utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] znak [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej narządu głosu.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny wskazał, że podstawą prawną dochodzonego roszczenia stanowią przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 105, poz. 869).

Z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego wynika, że E. J. od 1972 r. do kwietnia 1999 r. zatrudniony był na stanowisku instruktora muzyki, prowadząc jednocześnie zespoły wokalne. Z zebranej dokumentacji wynika, że w czasie pracy skarżący okresowo mógł być narażony na nadmierny wysiłek głosowy.