Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. II SA/Bk 82/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, Sędziowie sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk (spr.), sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 01 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi D. J. i A. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego - oddala skargę.-

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 2 w zw. z art. 17 pkt 1 i art. 127 §2 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 50 ust.1 i art. 56 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania P. T. C. Sp. z o.o. z siedzibą W. od decyzji Prezydenta Miasta B. nr [...] z dnia [...] października 2009 r. znak [...] o odmowie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

U podstaw tego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia faktyczne:

Prezydent Miasta B. wskazaną wyżej decyzją odmówił ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie stacji bazowej telefonii cyfrowej sieci ERA nr [...] B. w zakresie: budowy wieży stalowej antenowej o wysokości 52 m, posadowionej na fundamentach betonowych z instalacją anten nadawczo - odbiorczych sektorowych i radioliniowych, kontenera technologicznego wraz z wyposażaniem technicznym niezbędnym do funkcjonowania stacji, przyłącza energetycznego nn., instalacji zasilającej i nadawczo - odbiorczej, ogrodzenia, drogi dojazdowej i zjazdu, zlokalizowanych na działce nr [...], przy ul. P. w B. Jako powód odmowy organ wskazał niezgodność zamierzenia inwestycyjnego z art. 1 ust.2 pkt 1, 2 i 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nakazującym uwzględniać w planowaniu przestrzennym wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury, walory architektoniczne i krajobrazowe oraz potrzeby interesu publicznego. Dalej organ I instancji podkreślił, że częścią decyzji o lokalizacji celu publicznego jest określenie warunków i szczegółowych zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikających z przepisów odrębnych, w szczególności w zakresie warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego. Usytuowanie zaś stalowej wieży o wysokości 52 m stanowiłoby dysonans przestrzenny w sąsiedztwie zdecydowanie niskiej zabudowy mieszkaniowej, usług i zieleni. Końcowo organ podniósł, iż w związku z licznymi protestami osób mieszkających w sąsiedztwie proponowana lokalizacja inwestycji narusza, zdefiniowany w art. 2 ust.4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, interes publiczny lokalnej społeczności.