Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 marca 2010 r., sygn. I SA/Gd 812/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Sekretarz Sądowy Beata Jarecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 marca 2010 r. sprawy ze skargi ,,A" Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 16 listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r. oddala skargę .

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, wydał decyzję z dnia 11 sierpnia 2005 r., którą określił "A" Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dawniej w G.) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. w kwocie [...],- zł.

Decyzją z dnia 16 listopada 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej uchylił decyzję organu pierwszej instancji w części i orzekł o obniżeniu zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. z kwoty [...],- zł do kwoty [...],- zł.

Organ odwoławczy podzielił ocenę organu pierwszej instancji, że kontrolowana spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę [...]- zł (wystawioną przez A.G., T.M. "B" s.c. nr [...] za sprzedaż maszyn poligraficznych na kwotę [...]- zł, oraz faktury wystawione przez "C" s.c. nr [...] za remont maszyn poligraficznych na kwotę [...],- zł i nr [...] za instalację maszyn poligraficznych na kwotę [...],- zł) oraz zawyżyła przychody o kwotę [...],- zł (faktury dokumentujące sprzedaż "D" S. A.: faktura nr [...] dokumentująca sprzedaż maszyn poligraficznych na łączną kwotę [...],- zł oraz faktura nr [...] za montaż i uruchomienie maszyn na kwotę [...],- zł), ponieważ czynności dokumentowane wskazanymi fakturami nie zostały w rzeczywistości wykonane. Powyższy wniosek organ odwoławczy wysnuł w oparciu o zeznania świadków - M.G. - Prezes Zarządu "D" SA, która zeznała, że nie widziała nigdy zakupionych przez podmiot przez nią reprezentowany przedmiotowych maszyn poligraficznych, nie zetknęła się z żadnymi dokumentami towarzyszącymi zakupowi maszyn, a transakcje miały charakter fikcyjny, co potwierdził w toku przesłuchania Z.K. pełniący funkcję prezesa "D" SA w 1999 r. Fikcyjność wskazanych transakcji stwierdził też A.G. - wspólnik spółki cywilnej, która wystawiła faktury sprzedaży przedmiotowych urządzeń na rzecz "A" Sp. z o.o. Organ odwoławczy ustalił, że w związku z powyższymi transakcjami brak jest dokumentów towarzyszących zazwyczaj zakupowi tego typu urządzeń np., protokołów zdawczo - odbiorczych, dowodów transportowych. Nadto organ drugiej instancji ustalił, że spółka "A" nigdy nie składowała przedmiotowych maszyn poligraficznych, czego dowodzi brak jakiejkolwiek dokumentacji na ten temat w ewidencji dowodów magazynowych. Organ odwoławczy uznał, że prawidłowo organ pierwszej instancji w konsekwencji stwierdzenia fikcyjności powyższych transakcji uznał księgi rachunkowe spółki w części obejmującej zapisy tych transakcji za nierzetelne, co pozbawia je mocy dowodowej w zakresie zawartych w nich zapisów. Organ odwoławczy jako prawidłowe ocenił stanowisko organu pierwszej instancji, który stwierdził, że spółka, mimo ciążącego na niej ciężaru dowodowego, nie udowodniła, by rzeczone transakcje w istocie miały miejsce.