Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 lutego 2010 r., sygn. I SA/Wa 1182/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Miernik Sędziowie: WSA Daniela Kozłowska (spr.) WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Protokolant Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2010 r. sprawy ze skargi K. P. i W. P. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] maja 2009 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosków J. P., D. A., J. M. oraz K. P. o ponowne rozpoznanie sprawy - utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydenta W. z dnia [...] grudnia 1947 r. nr [...] odmawiającego dotychczasowym właścicielom przyznania własności czasowej do [...] części gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], [...], [...], oznaczonej nr hip. [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] w części dotyczącej gruntu stanowiącego obecnie własność Skarbu Państwa.

W uzasadnieniu decyzji Minister Infrastruktury wskazał, że warunkiem uwzględnienia wniosku o przyznanie prawa własności czasowej była możliwość pogodzenia dalszego korzystania z gruntu przez dotychczasowego właściciela z przeznaczeniem gruntu według planu zabudowania - art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279). Przepisy dekretu zobowiązywały organ rozpatrujący wniosek dekretowy do badania przeznaczenia terenu nieruchomości w obowiązującym planie zabudowy. Było to podstawowe kryterium decydujące o treści rozstrzygnięcia.

Z materiału dowodowego sprawy wynika, że w dniu wydania orzeczenia z [...] grudnia 1947 r. obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego W. nr [...] uchwalony w dniu 2 lipca 1947 r. przez Naczelną Radę Narodową w W., który uzyskał moc obowiązującą z dniem ogłoszenia w Dz. Urz. P.R.N. i ZM Nr [...], poz. [...]), tj. z dniem 20 stycznia 1947 r. Plan ten przewidywał przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości w części pod zespół budynków jednego zakładu poligraficznego, w części jako działkę budowlaną wyłączoną spod zabudowy i przeznaczoną na urządzenia ogrodu, a w części na tereny przeznaczone na urządzenie dróg wraz z urządzeniami pomocniczymi.