Wyrok WSA w Krakowie z dnia 1 lutego 2010 r., sygn. II SA/Kr 1207/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Tuszyńska Sędziowie WSA Barbara Pasternak WSA Kazimierz Bandarzewski (spr) Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lutego 2010 r. sprawy ze skargi M.B. na uchwałę Rady Miasta K. z dnia 9 stycznia 2008r., nr XXXII/424/08 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru [....] I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały , II. zasądza od Rady Miasta K. na rzecz skarżącego M.B. kwotę 560 zł ( pięćset sześćdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania .

Uzasadnienie

Pismem z dnia 15 maja 2008r. M.B. , działający przez pełnomocnika adwokata J.D. złożył, po wcześniejszym wezwaniu Rady Miasta Krakowa do usunięcia naruszenia prawa, skargę na uchwałę nr XXXII/424/08 Rady Miasta Krakowa z dnia 9 stycznia 2008 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Pękowicka - Glogera", wnosząc o stwierdzenie nieważności skarżonej uchwały w całości.

Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie następujących przepisów prawa materialnego:

a) art. 9 ust. 4 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sprzecznego z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa;

b) art. 15 ust. 2 pkt 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z § 4 pkt 13 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, poprzez błędną interpretacje przywołanych przepisów pozwalającą na przyjęcie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego stawki procentowej, ustalanej na podstawie art. 36 ust 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w wysokości 0 % pomimo, że tak ustanowiona stawka procentowa uniemożliwia pobranie opłaty planistycznej w przypadkach określonych w ww. art. 36 ust. 4 ustawy;