Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 października 2010 r., sygn. II SA/Ol 551/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2010r. sprawy ze skargi E. K. i I. K. na uchwałę Rady Gminy z dnia"[...]", nr "[...]" w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 1 sierpnia 2007r. Rada Gminy E. podjęła uchwałę nr XVIII/135/2007 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego fragmentu gminy E. dla zadania pn. "Budowa Zakładu Unieszkodliwiania Odpadów Komunalnych wraz ze składowiskiem odpadów w S. k. E.".

Pismem z dnia 10 marca 2010r. I. i E. K. wezwali Radę Gminy E. do usunięcia naruszenia ich interesu prawnego wywołanego podjętą uchwałą. Jednakże Rada Gminy E. uchwałą nr LXXV/594/2010 z dnia 23 kwietnia 2010r. odmówiła uwzględnienia niniejszego wezwania.

W związku z tym I. i E. K. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. skargę na powyższą uchwałę, żądając stwierdzenia jej nieważności w całości. Strona skarżąca podniosła zarzut naruszenia art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez zaniechanie przed uchwaleniem planu stwierdzenia jego zgodności ze "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy E." i brak przegłosowania takiego stwierdzenia w trybie odrębnego głosowania poprzedzającego podjęcie uchwały oraz brak rozstrzygnięcia o sposobie rozpatrzenia uwag zgłoszonych m.in. przez skarżących do projektu planu, przeprowadzonego w trybie odrębnych głosowań poprzedzających podjęcie uchwały. Ponadto zarzucono naruszenie art. 10 pkt 4 i pkt 10 oraz art. 17 pkt 4 i pkt 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez uchwalenie planu w oparciu m.in. o opracowania w zakresie oddziaływania na środowisko, zawierające niezgodne ze stanem faktycznym ustalenia w zakresie struktury własnościowej nieruchomości objętych opracowaniem. Skarżący podnieśli również zarzut naruszenia ich interesu prawnego zagwarantowanego w art. 64 ust. 3 Konstytucji RP poprzez ograniczenie prawa własności należących do nich nieruchomości w trybie niezgodnym z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W uzasadnieniu wskazano, iż analiza trybu podjęcia skarżonej uchwały oraz jej treść prowadzi do wniosku, że nie doszło do przewidzianego prawem stwierdzenia zgodności uchwalanego planu ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy E. Wzmianka o zgodności planu ze studium znajduje się co prawda w uchwale, ale została umieszczona dopiero w § 4, przy tym nie doszło do odrębnego głosowania nad tym elementem uchwały. Powołując się na wyrok WSA w Olsztynie wskazano, że obowiązkiem rady jest orzeczenie o zgodności planu ze studium zanim plan zostanie przegłosowany. W przypadku organu kolegialnego możliwe jest to jedynie w drodze głosowania. Niedopuszczalne jest natomiast przyjęcie, że możliwe jest równoczesne, w drodze jednego głosowania, uchwalenie planu i stwierdzenie jego zgodności ze studium. Przepis art. 20 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym mówi wprost o uchwaleniu planu po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium, a zatem po podjęciu przez radę decyzji w tej sprawie we właściwej formie głosowania. Cytowany przepis ustawy nakłada również na radę gminy obowiązek poprzedzenia uchwalenia planu rozstrzygnięciami o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu. Bezspornym jest, iż skarżący w dniu 15 maja 2007r. złożyli uwagę - wniosek o uwzględnienie w projekcie planu możliwość zabudowy siedliskowej na ich działce o nr "[...]". Uwaga ta nie została przez Wójta Gminy E. uwzględniona. Zgodnie zaś z art. 17 pkt 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym lista nieuwzględnionych uwag winna stanowić element projektu uchwały przedkładanego radzie gminy przez wójta i tym samym umożliwienia radzie weryfikacji decyzji negatywnych wójta w tym zakresie, co winno nastąpić przed uchwaleniem projektu planu. Skarżący wskazali przy tym na wyrok WSA w Warszawie, zgodnie z którym rozpatrzenie uwag powinno polegać na poddaniu ich indywidualnym głosowaniom i na tej podstawie powinna zostać stworzona lista uwag uwzględnionych przez radę, które burmistrz powinien uwzględnić w planie oraz uwag nieuwzględnionych. Tymczasem w niniejszej sprawie uchwalenie planu obejmowało tylko jedno głosowanie. Zaniechano głosowań nad poszczególnymi zgłoszonymi, nieuwzględnionymi uwagami, jak również nie przeprowadzono głosowania nad zgodnością projektu planu ze studium. Twierdzenia organu jakoby w dniu 1 sierpnia 2007r. na posiedzeniu Rady Gminy E. odbyło się głosowanie nad uwagami wniesionymi do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego fragmentu gminy E. mimo, iż nie wpisano tego faktu do protokołu z posiedzenia należy uznać za niewiarygodne. Odnosząc się do kwestii oddziaływania na środowisko, wskazano, iż prognoza została oparta na nieprawdziwych danych dotyczących struktury własnościowej nieruchomości objętych zakresem planu. W opracowaniu z 2005r. wskazano, że działka nr "[...]" stanowi własność Skarbu Państwa, co w chwili tworzenia dokumentu nie odpowiadało prawdzie. Działka ta została bowiem już w 2002r. nabyta przez skarżących i w czasie sporządzania prognozy oddziaływania na środowisko, jak i uchwalania planu, stanowiła ich własność. Przyjęcie błędnych założeń w tym zakresie zafałszowało prognozę skutków finansowych uchwalanego planu, nie uwzględniając uprawnień odszkodowawczych służących skarżącym. Jednocześnie skarżący zwrócili uwagę, iż dotychczasowy sposób wykonywania prawa własności nieruchomości może ulec modyfikacjom lub ograniczeniom wskutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Skarżący nabyli przedmiotową działkę jako nieruchomość rolną i zamierzali na niej zrealizować zabudowę siedliskową. W tym celu po zgromadzeniu odpowiednich funduszy, przy braku planu miejscowego, wystąpili o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla zamierzonej inwestycji. Uchwalenie planu przekreśliło te możliwości i tym samym doszło do ograniczenia dotychczasowego sposobu korzystania z nieruchomości. Skarżący mieli i mają prawo oczekiwać, że ograniczenia te zostaną wprowadzone w zgodzie z obowiązującymi normami ustawowymi. Niezgodne z prawem uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego naruszyło interes prawny skarżących, co wobec bezskuteczności wezwania Rady Gminy E. do usunięcia naruszenia, uprawnia ich do zaskarżenia uchwały do sądu administracyjnego.