Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 lutego 2010 r., sygn. II SA/Gd 531/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Protokolant Sekretarz sądowy Marta Sankiewicz po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 9 lutego 2010 r. sprawy ze skargi K. i J. G. na uchwałę Rady Miasta z dnia 28 marca 2007 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

Rada Miasta w dniu 28 marca 2007 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części dzielnicy Pustki Cisowskie w G., rejon ulic Chabrowej i Jałowcowej.

Uchwała została podjęta na podstawie art. 7, art. 8 ust. 1-3, art. 9, art. 10, art. 11, art. 18, art. 28 w związku z art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.), w związku z art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r. Nr. 80, poz. 717 ze zm.), oraz art. 41 ust. 1, w związku z art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz.U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.),

Pismem z dnia 12 kwietnia 2007 r. K. i J. G. wezwali Radę Miasta do usunięcia naruszenia prawa, zarzucając nie uwzględnienie w treści uchwały ich interesu prawnego, wynikającego z prawa własności objętych planem działek.

Następnie zaś w dniu 6 sierpnia 2007 r. K. i J. G. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Miasta z dnia 28 marca 2007 r.

W odpowiedzi na skargę Rada Miasta w pierwszej kolejności wniosła o jej odrzucenie, jako złożonej z naruszeniem terminu określonego w art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym ewentualnie oddalenie. W szczególności zaś stwierdziła, iż interes prawny skarżących nie został w niniejszej sprawie naruszony, bowiem wykorzystaniu na cele budowlane nie podlega jedynie część należącej do skarżących działki nr [...], znajdującej się w 30 metrowej strefie przylegającej do granicy Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, oraz część działki nr [...], co jest uzasadnione także potrzebą zachowania odpowiedniej szerokości strefy ochronnej parku. Pozostała część objętych planem działek może zostać wykorzystana zgodnie z zamierzeniem skarżących na cele budowlane.