Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 stycznia 2010 r., sygn. II SA/Wa 1214/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), Sędzia WSA - Ewa Grochowska-Jung, Sędzia WSA - Andrzej Kołodziej, Protokolant - Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi K. O. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską do celów łowieckich -oddala skargę-

Uzasadnienie

Komendant Wojewódzki Policji w G. decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...], działając na podstawie art. 20 oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jedn. z 2004 r. Dz. U. Nr 52, poz. 525 ze zm.), cofnął K. O. pozwolenie na broń palną myśliwską do celów łowieckich. W uzasadnieniu podał, że prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w C. z dnia [...] marca 2009 r. sygn. akt [...] skarżący został uznany za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu [...] stycznia 2009 r. w miejscowości M., na drodze publicznej, kierował samochodem marki [...] o nr rej. [...] w stanie nietrzeźwości wynoszącej [...] mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. W dalszej części wskazał, że posiada on pozytywną opinię z Koła Łowickiego [...] w J. oraz z miejsca zamieszkania, jednakże fakt uznania skarżącego winnym popełnienia wskazanego już wyżej przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji świadczy o braku poszanowania dla ustalonego porządku prawnego, co w konsekwencji dyskwalifikuje go do dalszego posiadania broni i to niezależnie od pozytywnej opinii środowiskowej. Następnie powołując się na treść art. 18 ust. 1 pkt 2 i art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy stwierdził, że przy wydawaniu decyzji wzięto pod uwagę wysoki stopień szkodliwości tego przestępstwa, stanowiącego wręcz plagę społeczną i jego ewentualne zagrożenie dla życia i zdrowia nie tylko samego sprawcy, lecz także innych uczestników ruchu drogowego, zaś sam skarżący zasiadając za kierownicą pojazdu bezpośrednio po spożyciu alkoholu miał pełną świadomość popełnienia przestępstwa i jego ewentualnych skutków w postaci np. śmierci lub kalectwa ludzi lub też uszkodzenia mienia. Ponadto nie może ujść uwadze, że każde świadome naruszenie przepisów prawa - zdaniem organu - powoduje utratę zaufania do osoby posiadającej pozwolenie na broń, gdyż skarżący nie daje gwarancji użycia jej zgodnie z obwiązującymi w tym zakresie regulacjami i z tego powodu interes skarżącego w posiadaniu broni winien ustąpić na rzecz interesu społecznego przejawiającego się w fakcie posiadania pozwolenia na broń przez osoby przestrzegające ustalonego porządku prawnego. Innymi słowy mówiąc, wobec skarżącego istnieje uzasadniona obawa co do użycia broni niezgodnie z celem, dla którego przyznano to pozwolenie, a zatem niezgodnie z interesem bezpieczeństwa lub porządku prawnego. Reasumując, skarżący utracił wiarygodność co do zgodnego z prawem posiadania i używania broni, bowiem taka osoba powinna spełniać nie tylko podstawowe wymogi w zakresie określonym ustawą, lecz także posiadać nieskazitelną opinię.