Wyrok WSA w Lublinie z dnia 13 stycznia 2010 r., sygn. II SA/Lu 671/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom,, Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Protokolant Asystent sędziego Agnieszka Wąsikowska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie odmowy uchylenia decyzji dotyczącej przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2003 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił przyznania uprawnień kombatanckich M. K. Następnie decyzją z dnia {...] 2008 r. Kierownik Urzędu działając na podstawie art. 154 kpa odmówił stronie uchylenia decyzji własnej o odmowie przyznania wnioskowanych uprawnień. Zainteresowany ponownie zwrócił się pismem z dnia [...] 2009 r. do organu o rozparzenie sprawy w trybie art. 154 kpa. Decyzją z dnia [...], Kierownik Urzędu umorzył postępowanie administracyjne. Decyzja ta po ponownym rozpatrzeniu sprawy została utrzymana w mocy decyzją organu z dnia [....] zaskarżoną w niniejszej sprawie. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że kolejna decyzja podjęta w trybie art. 154 § 1 kpa w omawianej sprawie byłaby obarczona wadą określoną w art. 156 § 1 pkt 3 kpa polegającą na ponownym rozstrzygnięciu sprawy już poprzednio rozstrzygniętej decyzją ostateczną. Tożsamość sprawy administracyjnej istnieje w sytuacji, kiedy występują te same podmioty w sprawie, dotyczy ona tego samego przedmiotu i tego samego stanu prawnego w niezmienionym stanie faktycznym tej sprawy. Organ uznał, że wydając kolejną decyzję na wniosek strony w trybie art. 154 kpa orzekłby po raz drugi (w tym samym trybie) w tej samej sprawie administracyjnej. Zatem działając na podstawie art. 105 § 1 kpa organ administracyjny umorzył postępowanie w sprawie, ponieważ stało się ono bezprzedmiotowe. Przesłanką umorzenia w rozumieniu tego przepisu jest bezprzedmiotowość postępowania z jakiejkolwiek przyczyny, czyli każdej przyczyny powodującej brak jednego z elementów materialnego stosunku w odniesieniu do jego strony podmiotowej lub przedmiotowej. Kierownik w uzasadnieniu wskazał na wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 1995 r., sygn. akt SA/Łd 2424/94, w którym przyjęto, że z bezprzedmiotowością mamy do czynienia wówczas, gdy w sposób oczywisty organ stwierdzi brak podstaw prawnych i faktycznych do merytorycznego rozpatrzenia sprawy.